Podążamy za polskimi emigrantami

– Nasz katolicyzm jest dość tradycyjny. Czy da się połączyć tradycyjny katolicyzm irlandzki z polskim?

– Myślę, że tak. Irlandia i Polska miały podobną przeszłość historyczną. Im bardziej poznaję historię Polski, tym bardziej zdaję sobie sprawę, że oba narody przeżyły takie samo doświadczenie – mianowicie, im bardziej cierpi się z powodu wiary, tym ta wiara jest silniejsza. Dziś życie wydaje się łatwe w tym sensie, że ludzie mają dużo pieniędzy, a gospodarka dobrze się rozwija. W rezultacie nasza wiara jest w niebezpieczeństwie jak nigdy dotąd. Myślę, że Polacy i Irlandczycy udowodnili, iż są odporni na represje i nie lękają się podejmowania wyzwań. Mamy wspólnego ducha determinacji – i w ogóle myślę, że mamy więcej wspólnego, niż to sobie możemy wyobrazić. Są różnice w praktykowaniu, ale i dużo podobieństw. Myślę, że z czasem obie wspólnoty i obie kultury będą ze sobą jeszcze bardziej złączone we wspólnym praktykowaniu żywej wiary. Taką mam nadzieję.

– Zauważa się w Europie pewne rozbieżne tendencje. Według jednych, przybysze tacy jak Polacy powinni zachować własną tożsamość religijną i narodową, według innych natomiast – ci, którzy przybywają do nowego kraju, powinni integrować się z tzw. tubylcami.

– Pod tym względem Irlandia ma dwa różne doświadczenia. Moi rodacy emigrowali do naszych sąsiadów – Wielkiej Brytanii oraz Stanów Zjednoczonych – z powodu głodu i chorób. Ci, którzy wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, zetknęli się z wieloma kulturami, nie tracąc swej tożsamości. Irlandczycy, którzy wyemigrowali do Anglii, starali się trzymać razem i nie integrowali się z tamtejszą ludnością. Chodzili do swoich kościołów i popierali własne wspólnoty. Pamięć o tym, że Brytyjczycy byli naszymi prześladowcami w poprzednich latach, nie pozwalała nam stać się częścią ich życia, podczas gdy Amerykę postrzegaliśmy jako kraj wolności. Mam nadzieję, że z czasem będziemy podążać za modelem amerykańskim. Chciałbym, żeby wspólnota polska nie czuła się wyizolowana i oddzielona od naszej, i mam nadzieję, że będziemy się nawzajem wspierać.

– Na dziś sytuacja wygląda tak, że większość Polaków, którzy wyjeżdżają do Irlandii, pozostaje tam tymczasowo – jest to emigracja zarobkowa. Dlatego jesteśmy wdzięczni biskupom irlandzkim, że przyjmują polskich księży, którzy pomagają w duszpasterstwie ludności polskiej, która tam przebywa.

– Kościół na terenie swojego kraju ma duże możliwości duszpasterskie poprzez sprawowanie opieki parafialnej nad mieszkańcami poszczególnych terenów, bez względu na ich pochodzenie. Na biskupach spoczywa odpowiedzialność największa. Jesteśmy więc niezmiernie wdzięczni za wsparcie, jakie otrzymujemy od polskich diecezji, i za asystę polskich księży.