Ludzie w drodze

Ks. inf. Ireneusz Skubiś: – Zakończył się Rok św. Pawła – apostoła podróżującego, migranta. Sporo więc ostatnio było okazji do refleksji na temat ludzi w drodze, którzy opuścili swoje rodzinne domy i osiedlili się gdzieś w świecie. Duchową troskę nad Polakami przebywającymi poza granicami kraju od lat pełni Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej, przy którym 25 lat temu został powołany Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego. Prosimy przedstawić okoliczności powstania tego Instytutu i jego cele.

Ks. dyr. Wiesław Wójcik TChr: – Tak, zakończył się właśnie Rok św. Pawła, migranta i ewangelizatora narodów i kultur. Podczas swoich podróży apostolskich najpierw głosił Ewangelię w synagogach, darząc względami przede wszystkim swoich rodaków żyjących w diasporze, a kiedy oni go odrzucali, zwracał się do pogan, stając się prawdziwym misjonarzem migrantów. I jak napisał Ojciec Święty Benedykt XVI w tegorocznym orędziu na 95. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, życie św. Pawła i jego nauczanie były całkowicie podporządkowane temu, by wszyscy poznali i pokochali Chrystusa.

Takie jest również zadanie mojego zgromadzenia zakonnego – Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, powołanego 77 lat temu przez prymasa Polski kard. Augusta Hlonda. „Na wychodźstwie polskie dusze giną” – wołał Założyciel i chciał, aby specjalne zgromadzenie kapłanów i braci towarzyszyło naszym rodakom na obczyźnie. Stąd też 3 maja 1984 r. na mocy pozwolenia prymasa Polski kard. Józefa Glempa, duchowego opiekuna Polonii, powstał Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego. Był to trudny czas w Polsce: zamknięto granice, internowano działaczy „Solidarności”, wprowadzono restrykcje wobec strajkujących i domagających się wolności. Wielu Polaków próbowało uciekać z kraju. Czynili to różnymi drogami, nielegalnie, często pozostawiając w Polsce w bardzo trudnej sytuacji materialnej najbliższą rodzinę.

Bezpośrednim więc celem Instytutu było przygotowanie specjalistycznych kadr zarówno ludzi świeckich, jak i duchownych w zakresie wykonywania apostolatu emigracyjnego. Ponadto Instytut podjął się szczególnego zadania – ożywienia powołania Kościoła w Polsce wobec emigracji i stworzenia Ruchu Apostolatu Emigracyjnego. Jak mówią dokumenty Stolicy Apostolskiej – „cały Kościół jest dla ewangelizowania emigrantów”. Na każdym bowiem chrześcijaninie ciąży obowiązek ewangelizowania emigrantów, czyli służenia im wszechstronną pomocą religijną, duszpasterską, kulturalną, społeczną.

– A co Instytut robi dziś?

– Od kilku miesięcy, od kiedy założyliśmy stronę internetową i zaprosiliśmy do pracy Siostry Misjonarki Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, chcemy wychodzić naprzeciw zwłaszcza młodym Polakom. W ostatnim czasie ponad 2 mln osób opuściło nasz kraj, podejmując prace sezonowe, udając się na studia, wyjeżdżając w ciemno lub z rodziną, aby lepiej żyć. Pod honorowym patronatem Prymasa Polski, w porozumieniu z rektorami Polskich Misji Katolickich w Europie, zbieramy i aktualizujemy bazę danych o polskojęzycznym duszpasterstwie w świecie.

Każdy, kto chce znaleźć wspólnotę Polaków modlących się w ok. 1 100 kościołach i kaplicach w krajach europejskich, kto chce znaleźć polskiego kapłana diecezjalnego lub zakonnego w różnych zakątkach świata, niech zajrzy na stronę internetową Instytutu. Uzupełniamy bieżące wydarzenia polonijne, podajemy teksty modlitw i katechezę dla dorosłych. Wszystko to w trosce o pogłębianie wiary naszych rodaków za granicą. Można również składać do skrzynki e-mailowej różne intencje modlitewne.