Trudny dialog ze Wschodem

Święto św. Andrzeja, brata św. Piotra, ale także patrona wschodnich Kościołów, jest okazją do szczególnej modlitwy o jedność i do refleksji nad wzajemnymi relacjami katolicko-prawosławnymi. Niedziela, 29 listopada 2009



Rozpoczęty dialog między Kościołem prawosławnym a katolickim, zapoczątkowany symbolicznym spotkaniem Pawła VI z Atenagorasem I, oficjalnie rozpoczął się 30 lat temu, natomiast 30 listopada 1979 r. Jan Paweł II i patriarcha Konstantynopola Dimitrios na zakończenie wizyty Papieża w Stambule uzgodnili rozpoczęcie dialogu. W następnym roku na greckich wyspach Patmos i Rodos po raz pierwszy zebrała się Międzynarodowa Komisja Mieszana ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Katolickim a Prawosławnym. Do 1993 r.

Komisja spotykała się średnio co dwa lata. Zaczęły pojawiać się coraz większe trudności wysuwane przez stronę prawosławną. Był to okres odradzania się wolności religijnej w krajach byłego bloku komunistycznego i oskarżano Kościół katolicki, że wykorzystuje swą organizacyjną i materialną siłę, by zająć terytoria „tradycyjnie prawosławne”. W wyniku oskarżeń dialog ustał na wiele lat. Dodatkowo relacje uległy komplikacji po odrodzeniu się Kościoła greckokatolickiego. Obie strony stosowały siłowe metody do egzekwowania własności i wzajemne oskarżenia o współpracę z komunistami. Napięć nie usunęło nawet wspólne potępienie unionizmu przez Kościół katolicki i prawosławny na VII posiedzeniu wspólnej komisji w 1993 i 1994 r.

Spotkania zostały wznowione dopiero w 2005 r.

Ostatnie – jedenaste spotkanie komisji odbyło się w dniach 16-23 października 2009 r. na Cyprze. Tematem sesji była rola biskupa Rzymu w komunii Kościoła powszechnego pierwszego tysiąclecia. Komentując dla Radia Watykańskiego zakończone spotkanie, kard. Walter Kasper stwierdził, że rezultatem sesji jest niewielki postęp we wzajemnych relacjach, choć podkreślił serdeczne przyjęcie i przyjazną atmosferę spotkania.

Znaczącym owocem spotkania była jednak obecność przedstawicieli rosyjskiego prawosławia. Często brak pełnej reprezentacji prawosławia jest przyczyną, że dialog nie rozwija się pomyślnie. Konflikty wewnątrzprawosławne, np. między patriarchatem rosyjskim a estońskim odnośnie do autokefalii, gruzińskim na tle zakończonej wojny, ukraińskim, gdzie istnieją trzy wspólnoty prawosławne, z pewnością nie ułatwiają dialogu. Również relacje między Konstantynopolem a Moskwą od dłuższego czasu nie są dobre.

Orientalne Kościoły przedchalcedońskie

Nieustanne otwarcie Kościoła katolickiego na dialog zaowocowało bardzo dobrymi relacjami ze wspólnotami przedchalcedońskimi: koptyjską, etiopską, syryjską, ormiańską i malankarską. Nie są one w jedności z Kościołami prawosławnym i katolickim, ale są częścią wschodniej tradycji liturgicznej. Obie wspólnoty: katolicka i orientalna próbują wzajemnie sobie pomagać w obliczu problemów, jakie wynikają z sytuacji na Bliskim Wschodzie.

Przyszłość relacji

Papież Benedykt XVI zachęca do gorliwego poszukiwania dróg pojednania. Wspólne świadectwo wiary w Boga, obrona życia i jego godności to wartości, które w zsekularyzowanym świecie, gdzie materializm praktyczny i relatywizm moralny zabija ducha, sprawiają, że Kościół katolicki i wspólnoty Kościołów wschodnich mogą owocnie współpracować. Dziś bardziej niż kiedykolwiek trzeba szukać tego, co łączy, a nie tego, co dzieli.




«« | « | 1 | 2 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...