Bezpieczna sieć

Co trzeba zrobić?

Przede wszystkim przesłanie DBI nie może zakończyć się wyłącznie na medialnych występach, jak to często bywa z tego typu imprezami. Łatwo też można mówić czy pisać o tzw. e-learningu w kontekście osób dorosłych. Niemniej jednak trzeba sobie wyraźnie powiedzieć, że przecież rodzice stosunkowo rzadko biegle posługują się komputerem. Często ich dzieci są bardziej sprawne w tej materii. Innymi słowy – konieczne jest udanie się w tzw. teren, do konkretnych ludzi.

Idea DBI zakłada poniekąd, by chronić dzieci przed złym wpływem Internetu. Wielu dorosłych odnosi jednak wrażenie (piszący te słowa również), że to nie dzieci należy chronić przed Internetem, lecz Internet… potrzebuje ochrony przed dziećmi. Przecież właśnie nasi milusińscy najbardziej w nim rozrabiają, niejednokrotnie nawet balansując na granicy prawa.

Nie wolno też zapominać, że bezpieczeństwo w sieci dotyczy też dorosłych. Warto wiedzieć, że Polska zalicza się do światowej czołówki, jeśli chodzi o rozsyłanie spamu (niechciane lub niepotrzebne wiadomości elektroniczne). Zazwyczaj są to przesyłki niepolskie. Cóż to znaczy? Po prostu wiele komputerów w naszych domach jest kontrolowanych przez zagranicznych cyberprzestępców w tzw. botnetach. Dlatego też bezpieczeństwa w sieci z pewnością nie można zawęzić tylko do problematyki dziecięcej.

Dziecko a Internet - Witold Iwańczak

Internet dobrze jest odkrywać razem z dzieckiem. To rodzic bądź dziadek lub babcia powinni być pierwszymi osobami, które zapoznają dziecko z tym medium. Wspólne odkrywanie jego zasobów i znalezienie stron, które mogą zainteresować dziecko, jest przecież czasem spędzonym razem. Nawet jeśli dziecko sprawniej porusza się po sieci, nie wolno się zrażać – niech ono będzie przewodnikiem po wirtualnym świecie. Warto też nauczyć dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w sieci. Często dzieci używają Internetu np. w celu rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w sieci informacje są wiarygodne. Trzeba pokazać im, jak weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki).

Zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdą się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą boją się do tego przyznać. Dlatego bądźmy wyrozumiali, by dziecko nam ufało i mówiło o tego typu sytuacjach. Wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Tego typu przypadki można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego ds. zwalczania nielegalnych treści w Internecie – Hotline’u (www.dyzurnet.pl).

Hotline kooperuje również z operatorami telekomunikacyjnymi i serwisami internetowymi w celu doprowadzenia do usunięcia nielegalnych materiałów z sieci. Natomiast serwis http://www.helpline.org.pl/ zajmuje się pomocą rodzicom i dzieciom w sytuacjach zagrożenia w sieci. Kiedy spotka nas coś nieprzyjemnego lub złego w Internecie, możemy się z nim skontaktować telefonicznie, e-mailowo lub za pomocą komunikatora na jego stronie. Polecam też strony dla młodych internautów: http://przedszkolaki.sieciaki.pl/ , http://www.sieciaki.pl/ oraz www.321internet.pl , gdzie można dowiedzieć się, jak bezpiecznie korzystać z sieci. Warto też zajrzeć na witryny: https://kursy.dzieckowsieci.pl/ oraz http://www.dzieckowsieci.pl/strona.php?p=6.

Warto również wspomóc się programem filtrującym treści internetowe. Na polskim rynku istnieje wiele takich programów, a do najpopularniejszych należą: Benjamin, Cenzor, Motyl, Weblock, X-Guard II, Opiekun Dziecka.