Parafia opasana różańcem

Ks. prałat najpierw sam na kolanach, z różańcem w ręku, poleca parafię Bożej Rodzicielce, ponieważ zależy mu na wzroście duchowym parafian, a dając osobisty przykład, zachęca innych do modlitwy.
Dzięki inicjatywie organizowania rekolekcji różańcowych, kończących się uroczystą procesją, wzrasta poczucie przynależności do Chrystusa i chęć oddania się w macierzyńską opiekę Jego Matce.

Różaniec bowiem – jak napisał Jan Paweł II w liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae – „choć ma charakter maryjny, jest modlitwą o sercu chrystologicznym. W powściągliwości swych elementów skupia w sobie głębię całego przesłania ewangelicznego, którego jest jakby streszczeniem” (nr 2). List o różańcu otrzymała każda rodzina w parafii, aby wszyscy mogli się zapoznać z jego treścią i przesłaniem.

Trzeba też stwierdzić, że rekolekcje i procesja różańcowa stanowią duszpasterski ewenement, który przyczynia się do wzrostu pobożności i rozwoju duchowego parafian. Owoce modlitwy różańcowej już są widoczne. Coraz częściej wierni podejmują jego odmawianie bardziej świadomie i szukają głębi tej modlitwy. Staje się ona dla nich kontemplacją życia Chrystusa i Maryi oraz wskazaniem, jak mają żyć, aby dojść do świętości, do której wszyscy jesteśmy powołani.

Jako katecheci dostrzegamy również większą frekwencję dzieci na nabożeństwach różańcowych. Coraz częściej dzieci deklarują też odmawianie codziennie przynajmniej jednej tajemnicy różańca, aby kontynuować tę modlitwę i nie poprzestać na jednym miesiącu w roku.

22 XI 2008 r. ks. bp Stefan Regmunt, ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, dokonał poświęcenia naszego kościoła oraz podniósł go do rangi diecezjalnego sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Równocześnie ks. proboszcz Sylwester Zawadzki otrzymał godność prałata i został mianowany kustoszem nowego sanktuarium.

Te wydarzenia są ściśle związane z modlitwą różańcową. Wierni zgromadzeni w różach prowadzą w każdą środę różaniec w tych intencjach. Otaczają modlitwą różańcową wszystkie sprawy dotyczące rodziny, parafii, Ojczyzny i świata. Wszyscy zgodnie twierdzimy, że dzięki tej modlitwie spełniły się pragnienia wiernych, aby nasz kościół, w którym modlimy się dopiero od 10 lat, został sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Dla Boga nie ma nic niemożliwego, a mając jeszcze Maryję za Orędowniczkę, można z wiarą powierzać Jej swoje życie.