Miłość w pięciu językach

Małe dzieci noszone na rękach, przytulane i całowane rozwijają się lepiej i są zdrowsze emocjonalnie niż dzieci, które przez dłuższy czas były pozbawione kontaktu fizycznego z drugim człowiekiem. R. Campbell i G. Chapman uważają, że powinniśmy się czuć swobodnie przytulając i całując nasze dzieci, dzieci naszych krewnych oraz te, które znajdują się pod naszą opieką (nie obawiajmy się oskarżeń o molestowanie seksualne).

W miarę jak dziecko rośnie, potrzeba fizycznego kontaktu bynajmniej nie maleje. Chłopcy i dziewczynki potrzebują dotyku i czułości w jednakowym stopniu. Okazywanie uczucia chłopcu w ten właśnie sposób wcale mu nie zaszkodzi, lecz pomoże w osiągnięciu pełniejszej samooceny i tożsamości seksualnej. Wszystkie dzieci potrzebują kontaktu fizycznego z rodzicami i w dzieciństwie, i w okresie dojrzewania.

W pewnym wieku chłopcy mogą unikać czułego dotyku, lecz świetnie reagują na bardziej siłowy dotyk, jak zapasy, przyjazne szturchnięcia, przybijanie piątki, przeczesanie włosów palcami, położenie ręki na ramieniu, poklepanie po plecach połączone z kilkoma słowami uznania lub zachęty. Może się też zdarzyć, że chwilowo dziecko nie chce być dotykane. Jeśli rodzice chcą właściwie przygotować swoją dojrzewającą córkę do tego, co przyniosą najbliższe lata, nie mogą unikać dotykania jej.

Większość dziewcząt dobrze radzących sobie w życiu ma kochających ojców (ojca może zastąpić dziadek lub wujek). Matki nie powinny przytulać nastoletniego syna w obecności jego rówieśników, aby go nie zawstydzać. Nastoletnia dziewczyna pragnie być przytulana przez ojca, ale potrzebuje też wiele ciepłych gestów od matki. Dotyk jest jednym z najsilniejszych języków miłości i każdy może się go nauczyć.

Afirmacja

Wymówienie słów aprobaty trwa zaledwie chwilę, ale na długo zapadają one w pamięć. Dziecko, które często słyszało pochwały, będzie czerpać z tego korzyści przez całe życie. Słowa „kocham Cię” nabierają o wiele większego znaczenia, gdy towarzyszy im czułość bliskości fizycznej. Ton głosu rodzica ma duży wpływ na to, jak dziecko zareaguje na jego słowa. Potrzeba praktyki, aby nauczyć się mówić łagodnie, ale jest to umiejętność, którą wszyscy możemy opanować. Nawet wtedy, gdy jesteśmy zdenerwowani, możemy rozmawiać łagodnie.

Okazywanie miłości i czułości polega na wyrażaniu uczucia dla samej osoby dziecka i wszystkich cech, które są częścią jego osobowości. Rodzice powinni zauważyć, że dziecko zrobiło coś dobrego i od razu pochwalić je za to. Zwłaszcza dziecko, którego podstawowym językiem jest afirmacja, powinno kilkakrotnie w ciągu dnia słyszeć coś pozytywnego o sobie. Jeśli zdarzy nam się skrzywdzić dziecko, warto je przeprosić.

Szorstkie i negatywne słowa są bardziej niszczące dla dzieci, których głównym językiem miłości jest afirmacja. Dzieci potrzebują o wiele bardziej pozytywnych, pełnych miłości wskazówek niż zakazów. Rodzice mogą okazać miłość dziecku udzielając mu rad dotyczących np. nauki czy kontaktów z rówieśnikami. Krzyk rzadko osiąga pożądany skutek.

Wyrazów uznania nie należy łączyć z różnymi sugestiami dotyczącymi zmian zachowania dziecka. Negatywne wzorce komunikacji możemy zmienić np. z pomocą współmałżonka, który może życzliwie zwracać uwagę na nasze błędy. Im bardziej dzieci będą czuły się kochane, tym bardziej będą skłonne okazywać miłość innym.