Zastępczy dom rodzinny

Duża liczba dzieci w opiece zastępczej pochodzi z rodzin niewydolnych wychowawczo. Te dzieci są obciążone na różne sposoby, bo ciężarne matki piły alkohol, paliły, brały narkotyki, leki, nie dbały o prawidłową opiekę medyczną. Dzieci te były zaniedbane opiekuńczo i emocjonalnie, niejednokrotnie narażone na przemoc.

Z powodu tych obciążeń rodzice w rodzinie zastępczej borykają się z wieloma problemami, jakich nie ma w normalnych rodzinach. Muszą mieć wiele cierpliwości i pamiętać, że takie czy inne zachowanie nie wynika ze złej woli dziecka, ale z jego trudnej przeszłości. Często potrzebna jest specjalistyczna terapia, aby tym dzieciom pomóc.

Jakie są procedury stania się rodziną zastępczą?

AS: Kandydaci na rodziców zastępczych zgłaszają się do powiatowych lub miejskich centrów pomocy rodzinie lub ośrodków adopcyjnych i tam przeprowadzane są rozmowy kwalifikacyjne, zbierane są wymagane przez sąd dokumenty, przeprowadzane są szkolenia (szkolenia mogą też przeprowadzać uprawnione organizacje). Po spełnieniu wymogów formalnych, rodzinie zostanie przedstawione dziecko (dzieci). Zwykle rodzina najpierw dowiaduje się o dziecku od pracowników instytucji pośredniczącej, a później ma możliwość poznania dziecka osobiście.

Jakie są rodzaje rodzin zastępczych?

AJ: Rodziny zastępcze dzielą się na zwykłe i zawodowe. Wśród zwykłych są rodziny spokrewnione i niespokrewnione.

W sytuacji, gdy z różnych powodów rodziców brakuje i ktoś z rodziny (babcia, ciocia, siostra) występuje do sądu o przyznanie opieki nad dzieckiem, wtedy powstaje rodzina zwykła spokrewniona. Natomiast rodziny zwykłe niespokrewnione to takie rodziny, które mają, lub nie mają własnych dzieci, chcą pomóc jakiemuś dziecku czy dzieciom i biorą je na wychowanie.

Dotyczy to najczęściej dzieci starszych, gdyż małe trafiają najczęściej do adopcji. Rodziny zastępcze zwykłe otrzymują od państwa pieniądze na bieżące utrzymanie dziecka, w kwocie określonej ustawowo. Rodziny zastępcze zawodowe dzielą się na pogotowia rodzinne, specjalistyczne i wielodzietne.

Pogotowia rodzinne to rodziny, które przyjmują do trójki dzieci na rok z możliwością przedłużenia na 3 miesiące. Jest to więc taka komórka przechodnia. Pogotowia przyjmują noworodki prosto ze szpitala, albo dzieci starsze z interwencji, to znaczy przekazane przez kuratorów, opiekę społeczną lub policję.

W czasie, kiedy dziecko przebywa w pogotowiu, różne służby zajmują się wyjaśnieniem jego sytuacji, by mogło później przejść w miejsce docelowe – wrócić do rodziny biologicznej, jeśli ta może je z powrotem przyjąć, albo zostać przekazane do Państwowego lub Rodzinnego Domu Dziecka, lub do adopcji.