Wykorzystanie filmu w katechezie

Dobre filmy na katechezę nie muszą mieć wyraźnego odniesienia religijnego. Funkcjonuje zjawisko „ukrytej religijności kina”, gdzie pozytywne wartości nie są podane wprost, ale odkrycie ich wymaga większego wysiłku intelektualnego. Sprawdzone tytuły, które można wykorzystać na katechezie, to:

− problematyka uzależnień (narkotyki, telewizja): Requiem dla snu (2000), reż. D. Arnofsky; Skazany na bluesa (2005), reż. J. Kidawa-Błoński;

− optymizm i sens życia: Życie jest piękne (1997), reż. R. Benigni;

− przykazania: (1988), reż. K. Kieślowski;

− wiara: Góra Góry – spektakl telewizji o ojcu Janie Góra, (2006), reż. P. Woldan;

− odwaga i honor: Patriota (2000), reż. R. Emmerich;

− eutanazja i wartość życia: Za wszelką cenę (2004), reż. C. Eastwood;

− ścieranie się dobra ze złem: Matka Joanna od Aniołów (1961), reż. J. Kawalerowicz;

− Jan Paweł II: Karol – człowiek, który został papieżem(2005), reż. G. Battiato; Świadectwo (2008), reż. P. Pitera;

− wychowanie: Wolność słowa (2007), reż. R. LaGravenese.

Uczeń jako twórca filmu

Ocena z religii wlicza się do średniej. Wielu uczniów zobaczyło w tym szansę poprawy swego końcowego wyniku nauki, dlatego chętniej biorą udział w dodatkowych propozycjach umożliwiających zdobycie oceny celującej. Jedną z takich propozycji, którą daję swoim uczniom, jest stworzenie własnego filmu. Można go nagrać kamerą z telefonu komórkowego. Ogólna koncepcja tego projektu zamyka się w tytule: „Nagrałem Boga”. Chodzi tu o film, który będzie zawierał jakieś przesłanie religijne. Sposób realizacji i pomysł jest zupełnie dowolny. Są tylko dwa warunki: film powinien trwać minimum 15 minut i zawierać ścieżkę muzyczną.

Uczniowie nie powinni mieć większych problemów z komputerowym montażem filmu. Obsługa takich programów nie jest dla nich trudnością, średnio 3-4 osoby w każdej klasie są w stanie taki film przygotować. Jeśli katecheta dostanie 10-15 filmów, można zorganizować w szkole festiwal religijnego filmu amatorskiego i najlepszym „reżyserom” przyznać nagrodę podczas uroczystości zakończenia roku szkolnego. Dodatkowo można też zorganizować pokaz najlepszych obrazów. Z pewnością będzie to powód do dumy nie tylko dla młodych twórców, ale też dla nauczyciela.

***

Zob. J. Chrapek, Uwarunkowania recepcji programów telewizyjnych przez młodzież, w: Kościół a środki społecznego przekazu, red. J. Chrapek, Warszawa 1990, s. 149-159.

Dariusz Hryciuk – doktorant na kierunku Edukacja Medialna Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; katecheta w Lubelskim Centrum Edukacji Zawodowej.