Bogactwo ukryte w trawie

Według danych ONZ, co godzinę na ziemi wymierają trzy gatunki roślin i zwierząt, rocznie ginie ich aż 18 tysięcy. Te niekorzystne zjawiska mają miejsce także w Polsce. Zdaniem ekspertów główną przyczyną zaniku bioróżnorodności jest niszczenie naturalnych ekosystemów, w tym także mało docenianych łąk.

W święto Wniebowzięcia Matki Bożej, nazywane też świętem Matki Bożej Zielnej, święcimy przyniesione do kościoła kwiaty, zboża, zioła i owoce z naszych sadów, pól oraz łąk. Dorodne plony mają symbolizować duchową pełnię Maryi, jako „najdoskonalszego ziemskiego owocu”. Niestety niszczenie łąk sprawia, że wiele kiedyś pospolicie występujących na nich kwiatów i ziół dziś jest już prawie niespotykanych.

Stworzył je człowiek

Według słownika języka polskiego łąka to teren gęsto porośnięty roślinami, głównie trawami, używanymi na paszę lub do wypasu zwierząt. Historia łąk jest więc stosunkowo krótka. Pojawiły się na ziemi dopiero wraz z rolniczą działalnością człowieka. Nie tak jak lasy, które istniały niemal od zawsze. Gdyby gatunek ludzki zniknął z powierzchni ziemi, to tereny, które zamieszkiwał w większości, pokryłyby się lasami. – Łąki były w przyrodzie przed pojawieniem się człowieka, ale tylko w mikroskali. Np. jeśli w lesie wiatr przewrócił kilka drzew, to zanim na ich miejscu nie wyrosły nowe, powstawały niewielkie ekosystemy przypominające łąki, gdzie pasły się dzikie zwierzęta – opowiada Marta Jermaczek z Zakładu Ekologii Roślin i Ochrony Środowiska, Wydziału Biologii UAM w Poznaniu. – Łąki w ścisłym tego słowa znaczeniu zaczęły się pojawiać dopiero gdy człowiek zajął się hodowlą zwierząt i potrzebował miejsca, gdzie mógłby je wypasać. Zaczął kosić łąki, bo potrzebował dla swych zwierząt siano na pokarm i ściółkę. Bez koszenia dość szybko porosłyby najpierw krzewami, potem drzewami. Podobne do naszych łąk ekosystemy trawiaste spotyka się też w innych szerokościach geograficznych, ale do ich powstania nie przyczynił się człowiek, tylko sama natura – klimat, i zwierzęta roślinożerne. Różnią się od siebie w zależności od położenia geograficznego - w Afryce jest to sawanna, w Ameryce Południowej pampa, na Węgrzech puszta, zaś we wschodniej Europie i w Azji - step.