Dzieci homoseksualistów

Jest więc dla mnie zrozumiałym pragnienie posiadania dzieci. Naprawdę tupot małych nóżek i słowa „kocham cię, mamusiu” usłyszane nad ranem są więcej warte niż gigantyczna premia i awans w pracy. Dlatego na pierwszy rzut oka wydaje się niesprawiedliwe, dlaczego pary homoseksualne nie mogą adoptować dzieci? Czyż nie są w tej samej sytuacji, jak bezpłodne pary heteroseksualne? Czyż można ich pozbawiać prawa do doświadczania rodzicielskiej miłości? Czynienia z siebie daru dla drugiej, ufnej i wymagającej opieki osoby?

Badania naukowe

W 2002 roku Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne (AMM) oraz Amerykańska Akademia Pediatrii (AAP) wydały oświadczenia, w których, powołując się na raport opublikowany w czasopiśmie naukowym „Pediatrics”, popierając homoseksualną adopcję. W oświadczeniach możemy przeczytać, iż związki homoseksualne zapewniają równie korzystne i bezpieczne środowisko rozwoju jak tradycyjne małżeństwo heteroseksualne.

Raport ten wykorzystywany jest jako dowód naukowy, potwierdzający prawo homoseksualistów do adopcji i bezrefleksyjnie powielany jest na całym świecie. Jednak w czerwcu 2007 r. dr med. Sharon Quick złożyła przed sądem w Iowa (USA) zeznanie, w którym omawia swoje pięcioletnie badania nad wspomnianym raportem. Okazuje się, że do naukowości jest mu tak daleko, jak mnie do bycia mężczyzną. W szczegółowej, obejmującej kilkadziesiąt stron analizie dr Quick wykazuje ogrom naukowej nierzetelności i przekłamań raportu. Do najważniejszych należy manipulacja cytowanymi badaniami. Dla przykładu autorzy raportu twierdzą, iż „lesbijki jako matki są zaangażowane w swe macierzyńskie role i skoncentrowane na dobru dziecka”. Jednak z „cytowanych” badań to nie wynika. Jedno z nich prowadziło do dokładnie przeciwnych wniosków, w innym pojawia się wypowiedź partnerki matki dziecka, która nazywa je „macho – dziwakiem”. Dr Quick stwierdza, że aż 57 proc. cytatów z badań omawianych w raporcie zawiera takie przekłamania, co nie ma prawa mieć miejsca w pracy naukowej. Kolejnym problemem jest kwestia finansowania wielu z przytoczonych badań i przeprowadzania ich przez organizacje gejowskie (np. Lesbian Health Fund of the Gay and Lesbian Medical Association) wśród aktywnych działaczy na rzecz „praw homoseksualistów”.

W niektórych przypadkach nabór ochotników następował za pomocą haseł propagandowych typu: „Celem badań jest zmiana sposobu widzenia matki-lesbijki przez społeczeństwo”. Gdy zarówno badacze, jak i uczestnicy nastawieni są na udowodnienie określonej tezy, trudno mówić o naukowej rzetelności. Nierzetelny jest także brak uwzględnienia badań nad długofalowymi skutkami wychowywania przez homoseksualnych rodziców. Wiele z problemów emocjonalnych ujawnia się dopiero po latach – w okresie dojrzewania i dorosłości, a raport koncentrował się na małych dzieciach.