Realny kosiarz umysłów

Na szczęście nie jesteśmy bezbronni wobec tych form przemocy. Wystarczy, abyśmy nauczyli siebie, a przede wszystkim nasze dzieci, stosowania kilku podstawowych zasad. Po pierwsze, nigdy nie wolno podawać w Internecie swojego imienia i nazwiska, posługujemy się tylko pseudonimem, czyli tzw. nickiem. Po drugie, nigdy nie wolno podawać swojego prawdziwego adresu domowego, numeru telefonu oraz innych danych osobistych. Skąd bowiem pewność, z kim mamy do czynienia, do kogo ewentualnie takie informacje mogłyby trafić i w jaki sposób zostać wykorzystane. Po trzecie, nigdy nie wolno wysyłać swoich zdjęć osobom nieznanym. Po czwarte, jeśli wiadomość, jaką otrzymaliśmy, w jakikolwiek sposób obraża nas lub niepokoi, pozostawmy ją bez odpowiedzi. Dzieci powinny zawsze takie treści pokazywać swoim rodzicom lub zaufanym osobom dorosłym. Po piąte, trzeba pamiętać, że nie zawsze po drugiej stronie ekranu telefonu komórkowego czy internetowego znajduje się osoba mająca dobre zamiary.

Fantastyka a świat realny

Zapewne autor scenariusza tak niezwykłego filmu jak „Kosiarz umysłów” nie przeczuwał, że jego obraz z nierealną postacią, która pod wpływem naukowca wykorzystującego wirtualną rzeczywistość przeradza się z dobrego i łagodnego człowieka w przepełnionego nienawiścią potwora, stanie się proroczy w odniesieniu do współczesnej dostępności do cyberprzestrzeni. Obserwując zachowania niektórych osób zbyt często przebywających w Internecie, odnosi się nieodparte wrażenie, że w swoim zachowaniu zmieniają się i to niekoniecznie na lepsze. Dlatego powinny nas bardzo niepokoić również te wyniki badań dla fundacji Dzieci Niczyje, według których dzieci coraz intensywniej i dłużej surfują po internetowych portalach. Systematycznie też obniża się wiek dzieci mających pierwszy kontakt z Internetem. Dlatego warto znać adresy portali, które starają się zapewnić pomoc najmłodszym internautom w sytuacjach zagrożenia w sieci: helpline.org.pl, sieciaki.pl, dzieckowsieci.pl, przedszkolaki.pl, saferinternetday.pl