Pan idzie z nieba

Procesja przypomina nam właściwy cel naszego życia i daje nadzieję, że go osiągniemy, jeśli będziemy iść z Chrystusem i za Chrystusem - naszym Przewodnikiem. W procesji dane nam jest odczuć, że nie jesteśmy sami, że wokół nas są nasze siostry i nasi bracia w wierze. Udział w procesji jest zatem manifestacją wiary i świadectwem dla rodziny, znajomych, przyjaciół.

Trzeba raz jeszcze wyraźnie podkreślić, że udział w procesji ma sens tylko wtedy, gdy u jej podstaw leży głęboka wiara w obecność Pana Jezusa w Eucharystii. Wiara w to, że Eucharystia jest darem największym, jaki człowiek może otrzymać na ziemi. Trzeba więc stawiać sobie pytania: Po co idę na procesję? Czy jest to zewnętrzny wyraz mojej głębokiej wiary czy może tylko tradycja lub chęć pokazania się? Czy na co dzień żyję tym, w co wierzę? Na ile Pan Jezus jest obecny w moim codziennym życiu, na ile za Nim podążam?

Co pozostanie po Bożym Ciele?

Procesja, nawet najbardziej uroczysta, ma swój początek i swój kres. Co po niej zostanie? Płatki kwiatów na drodze? Wspomnienia przystrojonych zielenią ołtarzy, barwnego korowodu asysty, dziewczynek w białych sukienkach sypiących płatki kwiatów, powiewających kolorowych chorągwi i sztandarów, licznie zebranych ludzi? Ułamane gałązki brzózek? Czy pozostanie refleksja nad wielką tajemnicą wiary? Czy pozostanie radość i wdzięczność, że Pan jest z nami?

Trochę historii

Można powiedzieć, że Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej została ustanowiona na szczególne życzenie Pana Jezusa. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia Bożego Ciała były objawienia błogosławionej Julianny z Cornillon, która od 1209 r. miewała widzenia jasnej tarczy z widoczną ciemną plamą. Widzenia te zostały zinterpretowane jako brak wśród świąt kościelnych specjalnego dnia poświęconego czci Najświętszego Sakramentu.

Pod wpływem tych objawień w 1264 roku papież Urban IV ustanowił uroczystość Bożego Ciała dla całego Kościoła. Papież wyjaśniał, że tym świętem Kościół pragnie wynagrodzić za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, za błędy odrzucające rzeczywistą obecność Jezusa pod postaciami chleba i wina oraz uczcić pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu.

Dniem najbardziej właściwym dla tego święta byłby Wielki Czwartek. Jednak ze względu na charakter Wielkiego Tygodnia papież dla tej uroczystości wyznaczył czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej. Nieco później do obchodów tego święta dołączono procesję z Najświętszym Sakramentem.