Bóg mówi do Piotra

Kiedy Piotr zastanawiał się, co może oznaczać widzenie, które miał, przed bramą stanęli wysłańcy Korneliusza, dopytawszy się o dom Szymona. "Czy przebywa tu w gościnie Szymon, zwany Piotrem?" - pytali głośno. Kiedy Piotr rozmyślał jeszcze nad widzeniem, powiedział do niego Duch: "Poszukuje cię trzech ludzi. Zejdź więc i idź z nimi bez wahania, bo Ja ich posłałem" (w. 17-20).

Oto kolejny dowód na to, jak trudno było Piotrowi postawić ten krok. Duch Święty poleca mu, by poszedł do domu poganina Korneliusza, bo taka jest decyzja samego Boga. Jezus prowadzi Piotra za rękę. Czyni to krok po kroku. Piotr wykonuje polecenia Ducha Świętego.

Piotr zszedł do owych ludzi i powiedział: "Ja jestem tym, którego szukacie. Z jaką sprawą przybyliście?". A oni odpowiedzieli: "Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, o czym zaświadczyć może cała ludność żydowska, otrzymał polecenie od anioła świętego, aby cię wezwał do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz". [Piotr] więc zaprosił ich do wnętrza i ugościł. A następnego dnia wyruszył razem z nimi w towarzystwie niektórych braci z Jafy (w. 21-23).

W tej sytuacji Piotr nie miał innego wyjścia. Jego rozmowa z Bogiem na tarasie przygotowała go do wypełnienia woli Jezusa. W domu Korneliusza Duch Święty wypełnił serca pogan i Piotr udzielił im chrztu. Poganie weszli do Kościoła, wprowadzeni przez samego Piotra. On bowiem posiadał najwyższą władzę kluczy, powierzoną mu przez Jezusa. A była to władza podejmowania decyzji. Jest to władza potrzebna w Kościele, który ile razy przekracza pewne granice kultury, czy religii, musi się do niej odwołać. Bez tej władzy wzrost Kościoła byłby niemożliwy. Obecnie Kościół stoi przed kolejnymi decyzjami, które są potrzebne w przekraczaniu granic, jakie dzielą chrześcijaństwo od innych, zwłaszcza wielkich religii świata. Czas konfrontacji się zbliża.

Godzina modlitwy jest czasem podejmowania decyzji. Nie zawsze one są na miarę Piotra, ale zawsze na miarę naszych zadań. Trzeba znać Ewangelię, by z niej nie uronić ani jednej kropli, ale też trzeba wielkiej odwagi, by na gorąco słuchać Boga, który nas prowadzi, zarówno przez wymagania stawiane w Kościele, jak i przez swoje natchnienia.