Nieuczciwość wobec siebie

Niewykorzystanie swojego potencjału

Większość z nas posiada wiedzę na temat swoich możliwości, uzdolnień, zainteresowań, talentów. Niestety, część z nas z różnych powodów nie wykorzystuje swojego potencjału, poprzestaje na małym poziomie osiągnięć, zadowala się dość szybko tą niewielką częścią wykorzystanych możliwości. Zaniechanie pracy nad rozwijaniem własnych zasobów, pokonywaniem ograniczeń – to niedocenianie siebie, ale też pognębianie i krzywdzenie siebie. Jest to nieuczciwość wobec siebie – niedawanie sobie szansy na rozwój.

Niedotrzymanie obietnic, które złożyłem sobie

To zaniechanie działań, zaniechanie postanowień, czyli znowu lekceważenie siebie. To myślenie o sobie: Jestem nieważny, nie warto, bym poświęcał sobie czas i uwagę. Czasem niedotrzymanie obietnic, które składamy sami sobie, to rezygnacja z kontaktu z ludźmi, którzy są dla nas ważni; rezygnacja z ulubionych zajęć – tylko po to, by kogoś zadowolić, kogoś, kto na nas wymusza tę rezygnację (zewnętrznego szantażystę emocjonalnego, osobę która wywiera presję, kontroluje).

Wtedy, kiedy chcesz uszczęśliwić kogoś innego i rezygnujesz ze swoich zainteresowań, obowiązków, pracy, określonych zachowań związanych z ważną dla ciebie tradycją, czy też kiedy przestajesz widywać się z ludźmi, na których ci zależy, wówczas poświęcasz ważną część siebie, ograniczasz się. Nieuczciwość wobec siebie to niesłuchanie wewnętrznego głosu prawdy. To sytuacja, w której oddajesz swoją prawdę, rezygnujesz z niej. Ten wewnętrzny głos jest strażnikiem naszej integralności.

Robienie tego, czego nie lubisz robić

Nierespektowanie swoich potrzeb, ignorowanie siebie, oszukiwanie siebie. Udawanie, że coś/kogoś kocham, lubię, akceptuję, że coś sprawia mi przyjemność – kiedy tak naprawdę nie kocham, nie akceptuję i przyjemności mi nie sprawia... Niektórzy są wręcz mistrzami we wmawianiu sobie, że są szczęśliwi, zadowoleni z tego, jak żyją, tylko dlatego, że nie mają odwagi lub chęci, by dokonać próby zmiany czy polepszenia swojej sytuacji. Niektórzy z nas ignorują jednak lub lekceważą swoje potrzeby, uczucia; oszukują siebie dla jakichś innych, osobistych korzyści.

Brak dbałości o siebie – o swoje zdrowie fizyczne, psychiczne, duchowe, etyczne

To kolejna forma nieuczciwości wobec siebie. Brak czasu dla siebie samego, brak uważności na wszelkie potrzeby – i te biologiczne, i duchowe, niechęć do zaopiekowania się sobą, nieumiejętność wybaczania sobie błędów i potknięć, niechęć do zauważenia swoich osiągnięć i mocnych stron. Czasem nadmiar samokrytycyzmu, dezaprobaty swojej osoby i zbyt dużo wymagań wobec siebie... Taka postawa częstego niezadowolenia z siebie może powodować częste przeżywanie stanu stresu, złości, niepokoju, depresji.

Zdecydowanie pogarsza to jakość życia i jakość relacji z innymi ludźmi.

Nieumiejętność zaakceptowania nieuchronnej kolei rzeczy...

... przyjęcia faktu, że pewne wydarzenia muszą nastąpić, skoro zdarzyły się wcześniej inne. Zaprzeczanie wiedzy, doświadczeniu także jest formą oszukiwania siebie, sposobem życia w nieprawdzie i ułudzie.

Życie w prawdzie, i tej pięknej, szczęśliwej, i tej bolesnej, trudnej – jest konieczne, by móc mówić o uczciwości wobec siebie. Taka uczciwość pozwala nam godnie wyrażać swoje poglądy, postawy, uczucia i potrzeby; pozwala radzić sobie z rzeczywistością. Życie w prawdzie pomaga nam radzić sobie z manipulacją, szantażem emocjonalnym czy innymi metodami wpływu i kontroli z zewnątrz. Pozwala chronić nasze zdrowie psychiczne, duchowe, etyczne.

Nieuczciwość wobec siebie to brak miłości do siebie.