Bogu niech będą dzięki

Budowa Świątyni Opatrzności Bożej, która powstaje na polach wilanowskich pod Warszawą, jest często w mediach przedstawiana jako niepotrzebna inwestycja, przykład megalomanii polskiego Kościoła. Krytykuje się ją za rozmach, z jakim została zaprojektowana, i olbrzymie koszty. W tej całej krytyce umyka gdzieś cel jej budowy i fakt, że stała się ona okazją do przypomnienia, jak ważne jest dziękowanie Bogu za wszystko, co mamy. – Ta budowa rzeczywiście nie miałaby sensu, gdyby nie wypełniała jej głęboka treść – mówi kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski. – Tą treścią jest dziękczynienie Bogu za naszą ojczyznę, za Kościół i za każde dobro, które nas spotyka – podkreśla. 

 Niewypełnione zobowiązanie

 Skąd w ogóle wziął się pomysł postawienia takiej świątyni? Idea jej budowy sięga czasów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wzniesienie Świątyni Opatrzności Bożej uchwalili w 1791 r. posłowie Sejmu Czteroletniego jako wyraz wdzięczności za uchwalenie Konstytucji 3 maja. Na przeszkodzie powstania świątyni stanęła wojna z Rosją, a później rozbiory. Pomysł jednak nigdy nie umarł. Po odzyskaniu po ponad 120 latach niepodległości powrócono do idei budowy. Świątynia miała zostać wotum wdzięczności za odzyskanie wolności. Wybuch II wojny światowej, okupacja hitlerowska oraz dyktatura komunistyczna uniemożliwiły realizację budowy przez następne kilkadziesiąt lat. Z inicjatywą kolejnego powrotu do idei wzniesienia świątyni wystąpił prymas Polski Józef Glemp, który przypomniał o niewypełnionym zobowiązaniu narodu polskiego. W uchwale powziętej z okazji 200-lecia Konstytucji 3 maja Komisja Konstytucyjna Senatu RP potwierdziła aktualność złożonego niegdyś ślubu. 13 czerwca 1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni. Budowa rozpoczęła się w 2003 r. Mimo różnych przeciwności losu prace na budowie postępowały. Efekt można oglądać dziś w Wilanowie. Świątynia stoi w stanie surowym. W lutym na jej kopule zamontowano krzyż. – Mam nadzieję, że na przełomie 2012 i 2013 r. świątynia w stanie półsurowym zostanie poświęcona. Na jej ostateczny wygląd przyjdzie nam zapewne poczekać jeszcze wiele lat, ale ważne, że kościół zacznie służyć wiernym – mówi kard. Nycz.

 Nie tylko mury

 Z jego inicjatywy powołano do życia Centrum Opatrzności Bożej. W ramach centrum powstaje nie tylko sama świątynia, ale też wiele innych instytucji. Już w tej chwili przy centrum działa Instytut Papieża Jana Pawła II, który gromadzi i kataloguje pamiątki związane z naszym wielkim rodakiem. W przyszłości powstanie także centrum wolontariatu oraz hospicjum. Biorąc pod uwagę, że sąsiadujące ze świątynią tereny są najszybciej w stolicy rozwijającą się dzielnicą mieszkaniową, w planach jest także otwarcie katolickiego przedszkola. 

Centrum ma być także wielkim miejscem pamięci o tym, co w historii naszej ojczyzny ważne. W podziemiach świątyni został usytuowany Panteon Wielkich Polaków, czyli miejsce pochówku osób szczególnie zasłużonych w historii Polski i Kościoła. Do tej pory spoczęli tam m.in. znany poeta ks. Jan Twardowski, wieloletni kapelan Rodzin Katyńskich ks. prałat Zdzisław Peszkowski, pierwszy minister spraw zagranicznych III RP Krzysztof Skubiszewski oraz ostatni polski prezydent na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, który zginął w katastrofie smoleńskiej. Niezwykle ważnym elementem centrum będzie też powstające muzeum dwóch wielkich Polaków: Jana Pawła II i prymasa Stefana Wyszyńskiego. 

 Dziękuje nie kłuje

 Z Centrum Bożej Opatrzności związane jest także nowe święto ustanowione w polskim Kościele. To Dzień Dziękczynienia, który jest obchodzony zawsze w pierwszą niedzielę czerwca. Został ustanowiony w 2008 r. z inicjatywy kard. Nycza. – Mamy tyle spraw, za które powinniśmy dziękować, a tego nie robimy. Ten dzień jest po to, by o tym przypomnieć – mówił wówczas.

Pierwszy Dzień Dziękczynienia przeżywaliśmy 1 czerwca 2008 r. pod hasłem: „Dziękuje nie kłuje”. Główne obchody odbyły się na polach wilanowskich, gdzie przez cały dzień występowały różne zespoły i bawiły się całe rodziny. II Dzień Dziękczynienia obchodzono pod hasłem: „Dziękujemy za wolność”. Chodziło głównie o upamiętnienie rocznic trzech wydarzeń: 30. rocznicy pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do ojczyzny, 20. rocznicy pierwszych częściowo wolnych wyborów z 4 czerwca 1989 r. oraz 10. rocznicy wizyty Jana Pawła II w polskim parlamencie. Na placu Piłsudskiego w Warszawie postawiono krzyż w miejscu, w którym stał on w 1979 r., kiedy Jan Paweł II wypowiadał słynne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi”.

Z kolei w ubiegłym roku Dzień Dziękczynienia połączony był z beatyfikacją ks. Jerzego Popiełuszki. Z tej okazji w sposób szczególny dziękowaliśmy za osobę nowego błogosławionego.

Tegoroczny Dzień Dziękczynienia obchodzony będzie 5 czerwca. – W tym roku, w sposób szczególny, będziemy dziękować Panu Bogu za dwóch największych Polaków XX w.: Ojca Świętego Jana Pawła II i Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego. Wyjątkową okazją ku temu stało się wyniesienie na ołtarze pierwszego papieża z rodu Polaków, którego dokonał Benedykt XVI w dniu 1 maja – podkreśla kard. Nycz. Metropolita warszawski zaznacza, że równie ważnym powodem do dziękczynienia i modlitwy jest 30. rocznica śmierci Prymasa Tysiąclecia, a także 110. rocznica jego urodzin. – Dziękując za piękne i święte życie kard. Stefana Wyszyńskiego oraz dokonane przez niego dla Kościoła i Polski wielkie dzieła, będziemy prosić Boga o jego rychłą beatyfikację – zwraca uwagę metropolita warszawski.