Warto polubić listopad!

Początek „prawdziwej” jesieni (w odróżnieniu od tej złotej-polskiej), który w Polsce przypada na przełom października i listopada, należy jednak do tematów trudnych, by nie powiedzieć bolesnych. Gdy państwowym dekretem trzeba przestawić zegarki – odbieramy popołudniom resztkę światła słonecznego. Zaczyna się kilka długich miesięcy, w czasie których wciąż powtarzamy sobie: Aby do wiosny!

Czy to w ogóle możliwe?

Polubić listopad? Na tak sformułowany problem pierwsza nasuwająca się odpowiedź brzmi: Nie da się i już! Dzień coraz krótszy, temperatura coraz niższa, słońca jak na lekarstwo, z nieba siąpi, albo wręcz leje. Wszędzie kałuże, błoto, szyby w samochodzie wiecznie zapaćkane, jezdnie śliskie, a na wypieszczonym trawniku koło domu codziennie nowe liście. W powietrzu coraz więcej wirusów i bakterii, co drugi znajomy kicha, w przychodniach kolejki, w aptekach oferują gorzkie syropy i spraye do nosa, brr... Co tu lubić? A jednak jest coś, co może wzbudzić w nas choćby odrobinę sympatii do tej pory roku. To kolory. Jakże różne od tych oferowanych przez wszystkie inne. Zanikająca zieleń i kolory kwiatów. Pojawiająca się na drzewach zupełnie nowa paleta barw: stonowane żółcie, dostojne brązy, eleganckie odcienie bordo, aż po czerniejące pnie i gałęzie. Wszystko to pozornie chaotycznie ze sobą zmieszane – jak na malarskiej palecie pejzażysty, a przecież przy uważniejszym obejrzeniu układające się w logiczny, przepięknie skomponowany twór natury.

Zimno, deszcz i mgła

Gdyby jesiennym szybkim zmierzchem wsłuchać się w rodaków rozmowy na tematy pogodowo-kalendarzowe, rozmówców z grubsza można podzielić na dwie grupy: pierwsza to ci, którzy z tych najbardziej ponurych miesięcy roku wybierają listopad, jako miesiąc jeszcze odrobinę optymistyczny. Nastrój poprawia im oczekiwanie na grudzień, a grudzień to mikołajki, Gwiazdka, Święta z choinką, prezentami i rodziną, potem jeszcze miesiąc, czasem dwa karnawału, a wtedy zawsze się coś dzieje, dopiero potem – nicość i marność lutego i marca... Ale do tego czasu można się prześlizgnąć, żyjąc planami na grudzień i przyjemnością oczekiwania na przyjemności. Druga grupa ma trudniej: mroków listopada nic nie rozjaśni. Jest ponuro, zimno, ciemno i właściwie ten miesiąc może się zwać najciemniejszym w roku. Trzydziestoma dniami melancholijnej przerwy w życiorysie.

Jak można lubić listopad i za co? Pogoda „pod psem”, buty przemoczone, wieje, dżdży, siąpi, pada... Rano i nocą mroźnie, a w dzień? Niewiele lepiej. I błoto. I chlapa. I mgły... Wielu ludzi nie lubi listopada. W gazetach się go nie chwali, w telewizji nie pokazuje. Większość kojarzy z zimno-szarymi, ponurymi dniami, pełnymi mgieł i deszczu. Ten miesiąc znosi się jako zło konieczne. Większość jest zadowolona, kiedy minie. Listopada nie można porównać z cudownym okresem wakacyjnym lub bożonarodzeniowym. Tymczasem listopad można polubić, choć trzyma się z dala od gwarnego towarzystwa pozostałych jedenastu miesięcy, walczących o nasze względy. Może i jest ponury i mglisty, ale za to tajemniczy. Można wyglądać przez zaparowane okno, malować figurki na zamglonej szybie, marzyć, piec jabłka w piekarniku. Warto polubić listopad!

Co można robić?

– Listopadowe wieczory lubimy spędzać czas w domu. Najlepiej w towarzystwie. Z herbatą z sokiem malinowym, wesołymi lub nostalgicznymi opowieściami i przy rozpalonym kominku. Albo chociaż przy kaloryferze. Ciepłym.

– Rolnicy cieszą się, że nie ma już dużo pracy w polu i zagrodzie, więc bezkarnie można leniuchować w ciepłym domu.

– Ci, którzy lubią wiatr, bardzo cenią ten miesiąc – gdyż nad morzem zaczynają się piękne jesienno-zimowe sztormy. Niezapomniane chwile dla spacerowiczów.

– Domatorzy i lubiący błogi spokój docenią długie popołudnia i wieczory, które można spędzić z książką, pod kocem.

– Ci, którzy lubią powracać, chętnie po raz kolejny przeczytają Dolinę Muminków w listopadzie. Przecież to książka stworzona na ten właśnie miesiąc!

– Ci, którzy lubią wybiegać w przyszłość, już w listopadzie posadzą cebulki wiosennych kwiatów. Będą mieli piękny, kwitnący widok za oknem już w pierwszych dniach wiosny.

– Włóczykije odwiedzają opustoszałe jesienią miejsca, które w czasie pięknej pogody są pełne ludzi.

Listopadowe świętowanie

Przed nami Święto Wszystkich Świętych, Święto Niepodległości (okazja do wyjścia na patriotyczny, radosny spacer), a także dzień św. Marcina (szczególnie obchodzony w Poznaniu). Świętować będziemy także andrzejki – w ten jeden wieczór w roku zamiast wody polejmy wosk, powróżymy z przymrużeniem oka i dowiemy się, co nam pisane. Możemy, jak ci na drugiej półkuli, świętować również Thanksgiving (22 listopada), czyli amerykańskie Święto Dziękczynienia. Jest to okazja, by pierwszy raz upiec ciasto dyniowe i przeczytać, skąd wziął się obyczaj spożywania indyka.

A na wszystkie pozostałe dni zwykłe i świąteczne proponuję:

W listopadowe poniedziałki – odsypiać weekend. We wtorki robić zakupy – warto wcześniej pomyśleć o świątecznych prezentach, zapakować je i ułożyć w ładny stosik – niech rozświetlają szarość listopada. W każdą środę listopada pójść do księgarni, niekoniecznie po szkolną lekturę. Dla kinomaniaków proponuję kino. Ale to już może nie w każdą środę. Ze względu na budżet, rzecz jasna. Na czwartki polecam pisanie listów do nowych przyjaciół poznanych w wakacje. Przecież obiecaliśmy. I nie szkodzi, że od wakacji minęły już trzy miesiące. Jeśli nie wymieniłeś z nikim adresu w czasie wakacji, zawsze możesz napisać do redakcji „Naszej Drogi”. Adres znajdziesz w stopce redakcyjnej albo na stronie internetowej. W piątki – bądź dobrym synem/dobrą córką/bratem, siostrą, wnukiem, wnuczką, uczniem, uczennicą, sąsiadem, kolegą... I zrób coś dla innych.  Soboty – to dni spotkań ze znajomymi – zapraszanie ich do siebie, względnie – wpraszanie się do nich.  W niedziele – należy dzień święty święcić. Inwencja twórcza wskazana.

Po tak mile spędzonych dniach pozostaje żałować, że w listopadzie zostało ich już tylko 12, 11, 10, 9...