Antychryst nadchodzi

Miejsce głównego ataku

W zakusach sił mroku chodzi bowiem o podcięcie chrześcijaństwa w Europie jako miejscu gdzie się ono rozwinęło (św. Piotr ostatecznie w Rzymie dokonał przecież wypełnie­nia obietnicy zbudowania Kościoła na Skale). A zatem chodzi o zniwelowa­nie jakby korzeni chrześcijańskich.

Cały zatem 7 rozdział Proroka Daniela przedstawia jakby poszcze­gólne państwa w historii (zwane be­stiami), które miały być zapowiedzią owego systemu politycznego, przez który właśnie na końcu czasów ów Antychryst będzie się starał zwalczyć chrześcijaństwo.

W egzegezie biblijnej kojarzono zaś owe cztery bestie (państwa) z: Babilonem (w tym Asyria i Chaldea), Persją (w tym Media), Grecją (w tym Macedonia - albo odwrotnie, i inne podbite przez Aleksandra państwa azjatyckie), Rzymem (w tym wszyst­kie podbite przez niego państwa). I to Rzym antyczny był przedsta­wiany jako archetyp tego przyszłego państwa Antychrysta (co jest kolej­nym wskazaniem, iż właśnie Europa będzie głównym miejscem wydarzeń apokaliptycznych).

Przyszła bestia państwowa jest zatem symbolem potęg światowych, mieszaniną wielu narodów (owym apokaliptycznym morzem o wielu językach - Ap 13, 1.7), z której ma powstać Antychryst (też bestia), tak jak kiedyś z tamtych wcześniejszych państw-molochów podnosili się de­spotyczni władcy.

Można zatem domniemać, iż po­wstanie jakiś nowy twór państwowy, który spełni tę rolę. Ważne jest zaś w tym to, że stanie się to w Europie, bowiem diabeł będąc pokrętnym na­śladowcą działań Nieba, będzie zapew­ne starał się doprowadzić do stanu po­niekąd podobnego do tego, jaki ułatwił niegdyś rozprzestrzenienie się chrześ­cijaństwa. Paradoksalnie bowiem mi­mo prześladowań było to wówczas imperium rzymskie, zapewniające sta­bilizację na dużych obszarach ziemi, co ułatwiało też Apostołom „prosto­wanie ścieżek Pańskich”. Zły duch bę­dzie chciał w przyszłości zrobić coś po­dobnego, ale w odwrotnym kierunku, czyli utworzyć molocha-państwo po to, aby tym łatwiej pognębić chrześci­jan, choćby przez różne niekorzystne prawa z możliwością szerokiego ich stosowania.

Współcześni myśliciele doszli zaś do wniosku, że jeżeli w czasach an­tycznych dla ludzi naszej kultury im­perium rzymskie było „całym świa­tem”, to w naszych czasach można już będzie tę interpretację rzeczywi­ście przenieś na cały świat (choćby ze względu na globalizację) czyli, że przyszli władcy Antychrysta będą mieli zakusy na cały obszar ziemski. Zresztą duża część świata to kulturo­wo i tak po prostu „pochodna” tych państw europejskich.

Cel głównego ataku

Zatem przyszły Antychryst będzie niszczył zastany porządek społeczny, czyli władze świeckie (potężni) i władze duchowne (lud świętych) - (Dn 8, 24).

Szczególnie więc przez ten swój sy­stem polityczny (przekształcający się następnie w fałszywą „teokrację”) bę­dzie się starał zwalczyć Kościół kato­licki, jako założony przez Chrystusa, i będący Jego przedstawicielem na ziemi, jako instytucję prowadzącą lu­dzi do Nieba. Antychryst będzie się w ten sposób starał więc odciąć ludzi od Prawdziwego Zbawiciela i posta­wić w to miejsce siebie-oszusta.

W tym celu, jak powiada św. Grzegorz Wielki w komentarzu na księgę Hioba, Antychryst: usunie codzienną ofiarę, gdyż złamie ochotę sposobu życia Kościoła w tych, któ­rych usidli. A bł. Raban Maur w ko­mentarzu na księgi machabejskie mó­wi: zniesie codzienną ofiarę, kiedy zabroni składać w Kościele chwalebną hostię Chrystusowi Synowi Bożemu.

Antychryst będzie bowiem fałszy­wie udawał „prawdziwego mesjasza”, co wiąże się z tym, iż będzie się starał prze­jąć również zakres Starego Przymierza, poprzez podszywanie się pod oczeki­wanego „mesjasza” Żydów (którym był przecież nieprzyjęty przez nich Jezus Chrystus). A zatem jednym z oczeki­wań odnośnie Antychrysta (a zarazem znakiem po którym będzie można go rozpoznać) jest to, iż będzie chciał od­budować w Jerozolimie starą świątynię żydowską Salomona. Po jej niegdysiej­szym zburzeniu przez Rzymian histo­ria zawsze układał się tak, iż w żaden sposób nie udawało się doprowadzić do tej odbudowy. Antychryst będzie chciał jednak spróbować zawłaszczyć owo dawne Przymierze (inspirowany przez siły demoniczne), co będzie właś­nie objawem jego pychy przeciwstawia­jącej się Woli Bożej.

Koniec i śmierć Antychrysta

Te zaś pyszne działania Antychrysta doprowadzą go zaś do takiego szaleństwa, iż jak mówi sł. Boży Bartłomiej Holzhauser w jego komentarzu do Apokalipsy: Z tego zwycięstwa tak będzie wyniesiony syn zatracenia, aby wstępujący był na górę Oliwną, by publicznie zostać uwielbionym jako „bóg” i dla oka­zania tym swej „boskości” będzie obwieszczał, że zadba o swoje ma­jące nastąpić wstąpienie do nieba.

Ale choć doprowadzi się do ta­kiej występności nic mu to nie da, jak powiada św. Hieronim w ko­mentarz na Proroka Daniela (Dn 11, 45) bowiem: Wówczas dojdzie aż do szczytu jego góry, to znaczy prowincji górskiej, czyli wierzchołka góry Oliwnej, którą słynną nazwa­no, gdyż z niej Pan i Zbawiciel wstą­pił do Ojca, i nikt Antychrysta nie będzie mógł wspomóc szalejącego przeciw Panu. I twierdzą, że tam Antychryst ulegnie zagładzie, skąd Pan wstąpił do Niebios.

A zatem Antychrystowi będzie chodziło o ostateczne wywołanie fałszywej wiary pośród zwiedzio­nych ludzi co do tego, iż to on miał­by być „mesjaszem”.

Ale nawet dawne sztuki graficz­ne wskazywały, iż mu to się nie uda, bowiem przedstawiały one śmierć Antychrysta podczas jego fałszywe­go (tj. jako noszonego przez ukry­te demony) wstępowania do nieba z góry Oliwnej. I tak na przykład na fresku z katedry w Orvietto znajdu­je się w jednym z górnych fragmen­tów scena, przedstawiająca upadek Antychrysta z nieba po strąceniu go przez św. Michała Archanioła.

Warto zatem podczas tych wszystkich spodziewanych niedo­godnościach pamiętać o czym mówi św. Hieronim w liście do Algazji: my zaś posłuchajmy Pana i Zbawiciela, aby którzy w Judei są, w góry ucie­kali, sami także oczy podnośmy do gór, o których jest napisane: podnio­sę oczy me do gór, skąd nadejdzie moje wspomożenie (czyli do Nieba).