Franciszek - papież Maryjny

Kard. Bergoglio, arcybiskup miasta Imienia Maryi

15 maja br. na audiencję generalną do papieża Franciszka przybyli m.in. biskupi i księża z Sardynii wraz z grupą wiernych. Papież zwrócił się do nich z krótkim przemówieniem. Świat odkrył wtedy, że nazwa stolicy Argentyny Buenos Aires pochodzi od nazwy Matki Bożej czczonej w sanktuarium w Cagliari na Sardynii. Oto słowa Franciszka: „Drodzy przyjaciele, dziękuję wam za obecność i z serca zawierzam was i wasze wspólnoty macierzyńskiemu wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny, którą czcicie jako Matkę Bożą z Bonarii. W związku z tym chcę wam powiedzieć, że pragnę odwiedzić sanktuarium w Cagliari – niemal na pewno we wrześniu, ponieważ miasta Buenos Aires i Cagliari łączy braterstwo ze względu na starą historię. Kiedy powstawało miasto Buenos Aires, jego założyciel chciał je nazwać «Miastem Trójcy Przenajświętszej», ale marynarze, którzy go tam zawieźli, byli Sardyńczykami i chcieli, by nazywało się ono «Miastem Matki Bożej z Bonarii». Wywiązała się dysputa i w końcu znaleźli kompromis, tak że nazwa miasta stała się bardzo długa «Miasto Trójcy Przenajświętszej i Port Matki Bożej z Bonarii». Ze względu na to, że była ona tak długa, zostały dwa ostatnie słowa: Bonaria, Buenos Aires – ku pamięci waszego wizerunku Matki Bożej z Bonarii”.

Papież dotrzymał swej obietnicy i 22 września br. odbył pielgrzymkę do Cagliari. Odprawił Mszę św. w sanktuarium Matki Bożej z Bonarii dla ponad 100 tys. wiernych. Eucharystię zakończył akt zawierzenia Matce Bożej.

Jak widać, Matka Boża zawsze łączy ludzi i narody.

Matka Boża Rozwiązująca Węzły i argentyński jezuita

W latach 70. XX wieku o. Bergoglio, prowincjał jezuitów w Argentynie, bywał kilka razy w Niemczech w celach naukowych. Będąc w Augsburgu, odkrył w miejscowym kościele św. Piotra (San Peter in Perlach) barokowy obraz, przedstawiający Maryję Wniebowziętą, która rozwiązuje węzły na podawanej Jej przez aniołów wstążce – stąd nazwa obrazu: Matka Boża Rozwiązująca Węzły („Maria Knotenlöserin”). O. Bergoglio bardzo poruszyło to niecodzienne przedstawienie Madonny oraz jego głębokie znaczenie teologiczne, dlatego zamówił kopię augsburskiego obrazu i zabrał ją ze sobą do Buenos Aires. W Argentynie prowincjał jezuitów, a później arcybiskup stolicy przyczynił się do rozpowszechnienia tego obrazu i kultu Matki Bożej Rozwiązującej Węzły. Siostra obecnego Papieża tak o tym pisze: „Sądzę, że wizerunek Matki Bożej, który najgłębiej pozostał w jego (o. Bergoglio) sercu i który wywarł wpływ na jego posługę i maryjną pobożność, to obraz Matki Bożej Rozwiązującej Węzły. Ten obraz doskonale odzwierciedla miłość Maryi do każdego z nas; Maryi, która daje nadzieję i rozwiązuje wszelkie problemy człowieka, zarówno te duchowe, jak i materialne”. Arcybiskup Bergoglio zadbał również o to, aby w kościele, gdzie umieszczono kopię obrazu Matki Bożej, powstało sanktuarium maryjne.

Matka Boża z Aparecidy, Patronka Brazylii, bliska sercu argentyńskiego kardynała

Tym, czym dla Argentyńczyków jest sanktuarium w Luján, dla Brazylijczyków jest sanktuarium w Aparecidzie, gdzie bije serce katolickiej Brazylii i gdzie od prawie 300 lat czczona jest figurka Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Sanktuarium to było również bliskie Argentyńczykowi, kard. Bergoglio. To w tym sanktuarium przed sześciu laty odbyła się V Konferencja Ogólna Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów, która była jednym z momentów przełomowych w życiu arcybiskupa Buenos Aires. Kard. Bergoglio przewodniczył pracom nad zredagowaniem końcowego dokumentu i odcisnął na nim swoje piętno. Dokument ten jest programem nowej misji dla kontynentu, który uznawany jest za „kontynent nadziei” dla Kościoła katolickiego, ale dziś, gdy jego główny „autor” zasiada na Stolicy Piotrowej, może być również uważany za program pontyfikatu pierwszego papieża z Ameryki Łacińskiej. Wydaje się rzeczą oczywistą, że to spotkanie biskupów było okazją, by uczestniczący w nim kardynałowie poznali lepiej swego współbrata z Argentyny, na którego zagłosują w konklawe w marcu 2013 r.

Szczególne związki Franciszka z Aparecidą sprawiły, że postanowił on włączyć do programu swojej podróży apostolskiej to brazylijskie sanktuarium, co nie było przewidziane w planach Benedykta XVI. W homilii wygłoszonej w Aparecidzie Papież wyjaśnia, dlaczego uważa spotkanie biskupów w „Domu Maryi” za coś rzeczywiście ważnego: „W tym sanktuarium, gdzie przed sześciu laty obradowała V Konferencja Ogólna Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów, wydarzyło się coś wspaniałego, o czym mogłem się osobiście przekonać: widziałem, jak biskupi – którzy rozważali temat spotkania z Chrystusem, bycia Jego uczniami – doświadczyli tego, że wspierają ich, towarzyszą im i w pewnym sensie inspirują tysiące pielgrzymów, przybywających każdego dnia, aby powierzyć swoje życie Matce Bożej; ta Konferencja była wielkim wydarzeniem w życiu Kościoła. I rzeczywiście można powiedzieć, że Dokument końcowy z Aparecidy zrodził się właśnie z tego splotu obrad pasterzy i prostej wiary pielgrzymów, pod matczyną opieką Maryi. Kościół, gdy szuka Chrystusa, zawsze puka do domu Matki i prosi: «Ukaż nam Jezusa». To od Niej uczymy się bycia prawdziwymi uczniami. I właśnie dlatego Kościół wyrusza na misję, zawsze idąc za Maryją”.

Te słowa Franciszka najlepiej świadczą, że ma on „maryjną” wizję misji Kościoła we współczesnym świecie.

Przykład Jana Pawła II – papieża Różańca

Papież Franciszek wyznał, że codziennie odmawia modlitwę różańcową. Nie wszyscy jednak wiedzą, że kard. Bergoglio „odkrył” Różaniec dzięki Janowi Pawłowi II. Wyjawił to we wspomnieniu, które ukazało się we włoskim miesięczniku „30 Giorni” (30 Dni) w 2005 r. Po śmierci Jana Pawła II dyrektor czasopisma, a zarazem wybitny polityk Giulio Andreotti poprosił dziennikarzy, by zebrali świadectwa kardynałów o zmarłym Papieżu. Stefania Falasca zwróciła się z taką prośbą do ówczesnego arcybiskupa Buenos Aires kard. Jorge Mario Bergoglio, jej dobrego znajomego. Kardynał przygotował krótkie i bardzo osobiste świadectwo, które napisał w samolocie, lecąc na konklawe. Wspomina w nim rzymski wieczór („w 1984 r., jeżeli dobrze pamiętam”), gdy poszedł na Plac św. Piotra, by odmówić Różaniec, któremu przewodniczył papież Jan Paweł II.

Modlił się wraz z tysiącami wiernych, spoglądając na klęczącego, odwróconego plecami do ludzi Ojca Świętego. Uderzyła go wielka pobożność Jana Pawła II i zrozumiał, jakie znaczenie miała Maryja w życiu Papieża. Przyszły mu na myśl słowa Matki Bożej z Guadalupe, wypowiedziane do św. Juana Diego: „Nie bój się! Czyż nie jestem twoją Matką?”, których wagę wówczas lepiej pojął. Od tego dnia, poruszony świadectwem Papieża Polaka, kard. Bergoglio zaczął odmawiać codziennie cały Różaniec i czyni to do dziś. Jak widać z tego świadectwa, pobożność maryjna i paciorki różańca łączą Papieża z Polski i Papieża z Argentyny.