Rewolucja w L’Osservatore Romano

– Kto zaproponował Ci funkcję dyrektora „L’Osservatore Romano”?

– Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone. Przyjąłem tę propozycję m.in. dlatego, że bardzo cenię Papieża Benedykta XVI.

– Jak mógłbyś określić w jednym zdaniu Benedykta XVI?

– To wielki duszpasterz i wybitny intelektualista, który stara się wyjaśniać naszą wiarę jasno i racjonalnie oraz uwiarygadniać jej fundamenty, odwołując się do rozumu i dialogu, również z niewierzącymi.

– Jaką gazetą, według Ciebie, powienien stać się dziennik „L’Osservatore Romano”?

– Gazetą, na której łamach piszą najlepsi intelektualiści katoliccy świata i która w ten sposób może przyczyniać się do wielkiej konfrontacji poglądów.

– Pierwszy numer, który ukazał się w sobotę 27 października 2007 r., różnił się zasadniczo od starego wydania: miał tylko 8 stron, mało zdjęć, nie było strony poświęconej wiadomościom z Rzymu, a jego szata graficzna była wykwintna, choć bardzo prosta, przypominał nieco „Wall Street Journal”. To zmiany, które nie dotyczą jedynie stylu, lecz także treści. Powiedziałbym, że to prawdziwa rewolucja w gazecie...

– Postawiłem na prostą i czytelną szatę graficzną, powściągliwe tytuły i ograniczone stosowanie zdjęć. Na pierwszej stronie publikowane są najważniejsze teksty, m.in. te, których dalszy ciąg znajduje się na ostatniej 8. stronie. Następne dwie strony poświęcone są polityce międzynarodowej, w tym sprawom włoskim. Jak z tego widać, wiadomości z Włoch nie zniknęły z naszej gazety, ale są traktowane tak jak inne wiadomości ze świata – dla Kościoła każde państwo i naród ma takie samo znaczenie. Na podwójnej, środkowej stronie gazety (4. i 5.) zamieszczamy artykuły poświęcone ważnym tematom kulturalnym; natomiast strony 6. i 7. przeznaczamy na argumenty kościelne i religijne.

– Jakie są jeszcze zmiany w gazecie?

– Coraz częściej publikujemy wywiady, których kiedyś było bardzo mało; nawiązaliśmy współpracę z wybitnymi dzinnikarzami z zewnątrz, również z kobietami i niekatolikami.

– Zauważyłem, że w gazecie znajdują się artykuły takich wybitnych osobistości ze świata intelektualnego, jak Lucetta Scaraffia, Eugenia Roccella i Anna Foa – wnuczka głównego rabina Turynu, która dla Waszej gazety napisała recenzję książki o przymusowym wygnaniu Palestyńczyków z Hajfy w latach 1948-49.

– Współpraca z kobietami to jeden z naszych priorytetów, gdyż jest to życzenie Papieża i Sekretarza Stanu.