Niech Serce Twe Niepokalane zmieni świat!

Świadomi, że Fatima to głos Nieba, głos Matki do swoich dzieci, musimy podjąć wysiłek, by ten głos usłyszeć, przyjąć i odpowiedzieć. Trudno świętować jubileusz, nie wiedząc kogo lub czego on dotyczy. Wielka Nowenna Fatimska pragnie zatem iść śladami nakreślonymi przez Prymasa Tysiąclecia, by szukać głębi, ducha, by ożywiać serca, mobilizować do modlitwy, ofiary, ale również do pogłębienia naszej znajomości orędzia fatimskiego.

Prymas Tysiąclecia w Maryi szukał ratunku w czasach naznaczonych bezbożnym ateizmem, jak określiła system komunistyczny Matka Boża w Fatimie.

Dziś żyjemy w czasach, w których to jarzmo jest o wiele groźniejsze, gdyż mamy do czynienia z zanikiem poczucia sacrum i świadomości grzechu. Człowiek współczesny wpada w niewolę, z której często nie zdaje sobie sprawy, nie wie, jak bardzo dał się zwieść i oszukać.

Dzisiaj nieprzyjaciel Boga przychodzi do człowieka podstępnie, ukrywając się pod płaszczykiem dobra, korzyści, prawa do szczęścia i przyjemności. Taki wróg jest niezmiernie niebezpieczny, gdyż niszczy nas od wewnątrz i trzyma w niewoli o wiele groźniejsza. Pragniemy od Prymasa Tysiąclecia uczyć się wracać do źródła. Tak jak wówczas do chrztu Polski, tak w Wielkiej Nowennie Fatimskiej do orędzia, jakie zostawiła nam Matka Najświętsza.

Z tej racji poszczególne lata zostały podzielone według najważniejszych treści orędzia fatimskiego. W ramach nowenny będziemy rozważać naglące apele, jakie przez Serce Niepokalanej Maryi kieruje do nas Bóg. Przez dziewięć kolejnych lat sześć miesięcy fatimskich (maj – październik, czas objawień w Fatimie) będziemy podejmować szczegółowe wątki związane z przewodnim hasłem roku.
Poszczególne lata 2009 – 2017 podzieliśmy na okresy mocne i słabe.

Te pierwsze to wspomniany okres od maja do października. W tym czasie zbieramy się, o ile to możliwe, we wspólnocie tych, którzy pragną stać się „nowym pokoleniem”, i w pierwszą sobotę miesiąca uroczyście spełniamy prośbę Matki Najświętszej o pocieszanie Jej zranionego Serca, a 13. dnia każdego miesiąca wspólnie celebrujemy uroczyste nabożeństwo fatimskie.

W pozostałe miesiące nie przestajemy czuwać przy Niepokalanym Sercu Maryi w pierwsze soboty i (gdzie to możliwe) podczas nabożeństw fatimskich. Jest to jednak przede wszystkim czas osobistej modlitwy, medytacji i lektury, a także mówienia innym o Fatimie i dzielenia się świadectwem swej maryjnej wiary (więcej na ten temat zob. w Dodatku Liturgicznym).

– Czy ta idea ma szanse być realizowaną i wejść w świadomość wiernych? Jakie warunki chciałby Ksiądz Dyrektor postawić ludziom, którzy chcieliby pójść za głosem fatimskim?

– Przyszłość jest warunkowa, musimy to sobie wszyscy uświadomić i o tym pamiętać. Jeśli jestem człowiekiem wierzącym i twierdzę, że kocham Matkę Najświętszą, to za słowami muszą iść czyny. „Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” – uczył nas św. Jan (1 J 3, 18). Zatem każdy z nas, jeśli usłyszy głos Pani Fatimskiej, nie może siedzieć z założonymi rękami.