Polska jest im to winna

Wszystko wskazuje na to, że grób zamordowanego przez UB gen. Augusta Emila Fieldorfa (ps. Nil), dowódcy Kedywu Armii Krajowej, jest na warszawskich Powązkach. Świadczy o tym dokument, który odnalazł dr Jacek Pawłowicz, pracownik Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie. Powstał on na podstawie zeznań grabarza zatrudnionego przez UB w więzieniu przy Rakowieckiej. – Dokument jest szczegółowy i wiarygodny, ów grabarz zeznawał bowiem przed komisją państwową i nie miał powodu kłamać – mówi „Niedzieli” dr Pawłowicz.

Pogrzeb z honorami

Odnalezienie tego dokumentu w IPN sprawiło, że wkrótce odbędzie się ekshumacja. Poszukiwania grobu gen. Nila rozpoczną się w kwaterze na „Łączce” cmentarza Powązkowskiego, gdzie w latach 1948-56 potajemnie grzebano ofiary mordów sądowych.

Najbardziej prawdopodobny termin to jesień, latem bowiem, ze względów klimatycznych, ekshumacji w ogóle się nie przeprowadza, poza tym trzeba jeszcze załatwić wiele formalności, a to wymaga czasu. Jak wyjaśnia dr Pawłowicz, chodzi przede wszystkim o zebranie dokumentów topograficznych, geodezyjnych, a także o uzgodnienie przebiegu prac z władzami miasta i zarządem cmentarza.

Przy okazji ekshumacji gen. Nila pojawia się szansa na odnalezienie blisko trzystu innych ofiar UB, członków podziemia niepodległościowego.

Bohaterowie narodowi, jak gen. Nil czy rtm. Pilecki, muszą być pochowani godnie, jak na bohaterów przystało. – Powinni mieć pogrzeb z honorami. Trzeba odnaleźć ich groby i oddać im cześć. Polska jest im to winna – podkreśla dr Pawłowicz. Tym bardziej że procesy sądowe były sfingowane. Widać to na przykładzie procesu gen. Nila.

Stalinowski sędzia – Maria Górowska, córka Moryca i Frajdy z d. Eiseman („Polka pochodzenia żydowskiego”, jak pisała o sobie w liście do ministra sprawiedliwości), wiedziała o tym, że „gen. Nil zarzucanego przestępstwa nie popełnił” oraz że „w śledztwie wobec osób przesłuchiwanych stosowano przymus fizyczny w celu uniemożliwienia wykrycia rzeczywistej prawdy o bohaterstwie oskarżonego” (cytat z dokumentacji Prokuratury Wojewódzkiej Wydziału Śledczego w Warszawie). Mimo to wydała wyrok skazujący Fieldorfa na karę śmierci, a następnie – negatywną opinię w sprawie ułaskawienia.

Sfingowane dowody

Tymczasem do tej pory działacze niepodległościowi leżą w anonimowych grobach. Mimo że niektórzy z nich, jak choćby gen. Nil, oficjalnie zostali przecież zrehabilitowani.

W 1992 r. Główna Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie wydała postanowienie o wszczęciu śledztwa w sprawie zbrodni popełnionych przez prokuratorów i sędziów, polegających na bezprawnym pozbawieniu wolności Augusta Emila Fieldorfa. W uzasadnieniu czytamy m.in.: „Analiza materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że brak było jakichkolwiek podstaw do wydania orzeczenia sądowego skazującego Nila na karę śmierci”.

Trzeba też dodać, że już w 1957 r., cztery lata po straceniu Nila, uznano – po wznowieniu postępowania przez Sąd Najwyższy – iż „zeznania obciążające Fieldorfa wymuszono, a dowody przedstawione sądowi najprawdopodobniej sfingowano. Ustalono, że śledztwo prowadzono z jaskrawym naruszeniem praw podejrzanego”.