Pogwałcenie Konkordatu przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

Poważne zaniepokojenie opinii publicznej, a zwłaszcza tysięcy uczestników pielgrzymek na Jasną Górę i do innych miejsc kultu publicznego, jak również ich organizatorów wzbudziło rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, podpisane przez Grzegorza Schetynę, z 18 lipca 2008 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (DzU nr 132 poz. 839), wydane bez porozumienia z kompetentnymi władzami Kościoła katolickiego.

Rozporządzenie sprzeczne z Konkordatem

Z ubolewaniem należy stwierdzić, że fragmenty tego rozporządzenia, dotyczące „osób odpowiedzialnych za utrzymanie porządku podczas przemarszu procesji, pielgrzymek lub konduktu pogrzebowego” (§ 2, l, 1), stanowią pogwałcenie Konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską – podpisanego 28 lipca 1993 r., a ratyfikowanego 23 lutego 1998 r.

W znanych mi już publikacjach dziennikarze zwracają uwagę na brak rozsądku, jaki ujawnił się w rozszerzeniu wymogów dotyczących strażaków, umundurowanych funkcjonariuszy ochrony rządu, umundurowanych i odpowiednio oznakowanych pracowników nadzoru ruchu komunikacji miejskiej i pilotów pojazdów nienormatywnych – na osoby odpowiedzialne podczas przemarszu pielgrzymki, procesji czy konduktu pogrzebowego, a które odnoszą się do odpowiedniego ich szkolenia za wygórowaną opłatą oraz wydawania im zaświadczeń na okres 24 miesięcy.

Należy jednak zwrócić uwagę także na fakt, że żyjemy w demokratycznym państwie prawa, w którym, zgodnie z nakazem Konstytucji RP z 1997 r., organy władzy państwowej są zobowiązane w stanowieniu rozporządzeń stosować się do ratyfikowanych umów międzynarodowych i obowiązujących ustaw. W związku z tym z przykrością należy stwierdzić, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji dopuścił się pogwałcenia art. 8 ust.4 Konkordatu, rozpatrywanego łącznie z art. 16 ust.l-2 Ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w RP, obowiązującej w momencie ratyfikacji Konkordatu.

Gwarancje wolności kultu

Przedmiotem Konkordatu są bowiem wzajemne zobowiązania i uprawnienia Kościoła i państwa – względem siebie i względem ludzi, którzy są wyposażeni w podstawowe prawa człowieka, w szczególności w prawo do wolności sumienia i religii w życiu publicznym. Głównym celem zawarcia Konkordatu jest zapewnienie całemu społeczeństwu polskiemu wyższego stopnia bezpieczeństwa i stabilizacji w dziedzinie poszanowania i ochrony wolności religijnej.

W okresie PRL władze komunistyczne ograniczały bowiem wolność religijną w wymiarze indywidualnym i instytucjonalnym. Gwarancje wolnościowe, jakie zostały wpisane do Konkordatu, z jednej strony mają służyć budowaniu takiego ładu moralnego i porządku społecznego, w którym są szanowane prawa człowieka do wolności sumienia i religii, a z drugiej strony mają zabezpieczać społeczeństwo od takich ograniczeń wolnościowych w zakresie uzewnętrzniania swych przekonań, jakie były narzucane Kościołowi i wszystkim ludziom wierzącym w przeszłości przez reżym komunistyczny pod pozorem przestrzegania porządku publicznego, a w rzeczywistości służyły interesom ideologicznym partii komunistycznej. Jedną z form uzewnętrzniania przez ludzi wierzących swych przekonań religijnych jest odbywanie procesji i pielgrzymek.