Jezus o sobie

W spotkaniu przy studni Samarytanka mówi do Jezusa: Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko, Jezus odpowiada: Jestem nim Ja, który z tobą mówię (4, 25-26).

Stojąc nad grobem przyjaciela Łazarza, mówi do jego siostry Marty: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie (11, 25).

Do wszystkich Apostołów, po obmyciu ich nóg, powiedział: Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem (13, 13).

W czasie ostatniej wieczerzy mówi do Filipa: Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. (…) Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? (14, 9-10).

Piłat powiedział do Niego: „A więc jesteś królem?” Odpowiedział Jezus: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem…” (18,37).

W wielu miejscach rozważanej księgi, znajdujemy wypowiedzi Chrystusa, w których określa samego siebie po przez to czego ma dokonać lub zapowiadając jakie są dla nas owoce Jego misji:

– Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki (4,14).
– Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło (4,34).
–Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania (5,36).
– Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! (7,37).
– Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości (10,10).
– Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam (14,27).
– Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem (15,9).
– To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat (16,33).
Święty Jan przytacza też wiele scen, w których Jezus mówi o tym, że stanowi jedno z Ojcem lub wręcz odnosi do siebie określenie Boga JA JESTEM:

– To Ja jestem, nie bójcie się! (6,20).
– Gdybyście Mnie poznali, poznalibyście i Ojca mego (8,19).
– Jeżeli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich (8,24).
– Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył (8,28).
– Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM (8,58).
– Ja i Ojciec jedno jesteśmy (10.30).
– Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM (13,19).
– Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie (17,21).

Słowami „JA JESTEM” zwraca się Jezus również do tych, którzy przyszli go pojmać w nocy przed męką (18.5-6).
Nie sposób przytoczyć wszystkich fragmentów. Cała mowa w synagodze w Kafarnaum, która miała miejsce po rozmnożeniu chleba, jest głębokim wykładem, rozwinięciem tej myśli, że Jezus jest chlebem żywym. Przypowieść o winnym krzewie z 15. rozdziału, a także cała modlitwa arcykapłańska z 17. ukazują, że Jezus był świadom swojej jedności, głębokiej więzi z Ojcem.

Myślę, że taka była intencja ewangelisty, ukazać Chrystusa jako tego, który był świadomy swego posłannictwa i swojej tożsamości Boga i Człowieka. Z Ewangelii Jana wyłania się Jezus, który wie, że jest Panem, Mesjaszem – Zbawicielem, a także Synem Bożym. Ponadto w czytelnych metaforach przedstawia się jako ktoś kto nas umiłował, troszczy się o nas, jak pasterz o owce i chce być nam potrzebny i codzienny jak chleb. Jest jednocześnie drogą, światłem, które tę drogę oświetla oraz bramą w naszym zdążaniu do Ojca.

Jezus chce być również naszym Przyjacielem (por. 15,14-15), pozostaje zadać sobie pytanie: kim On jest dla mnie?