Samotność wypełniona Bogiem

Towarzyszył nam ojciec Augustyn, który dzień wcześniej wygłosił przepiękną konferencję na temat: Święty Dominik i kobiety. Pięknie ukazał obecność niewiast w apostolskim życiu św. Dominika oraz podkreślił poważne traktowanie kobiet. Od samego początku były one postrzegane jako zdolne do uczestnictwa powiernice apostolskiej troski braci.

Wracamy do Prouilhe. Ostatnia msza święta i szok po komunii świętej: siostry wychodzą na środek przed ołtarz i w takt żydowskiej muzyki zaczynają tańczyć. Zaniemówiłem. Przekroczyły same siebie, dały nam siebie. Ich samotność wypełniona Bogiem wystrzeliła teraz miłością. Przed autobusem znalazły się wszystkie te szalone niewiasty z prezentami. I tak dostałem wino z Prouilhe z klasztoru sióstr, ciasteczka ich produkcji, trzy cyprysy do posadzenia nad Lednicą, jako zadatek przyszłego klasztoru mniszek.

Miejsce ponownie zakwitło. I coś, co wydawało mi się pierwotnie cmentarzem, stało się niszą otwartą na nowe życie, a entuzjazm św. Dominika można tam było odnaleźć w cudownie otwartym ojcu Brianie.

Do domu

Wracamy do domu. Jeszcze przejeżdżamy przez Moulins, gdzie w maleńkiej wiosce Souvini odwiedzamy Elę i Julesa Flagelów. To oni kupili nam ziemię nad Lednicą. Nocujemy w domu należącym kiedyś do opactwa cystersów, a obecnie braci ze Wspólnoty Świętego Jana. Zmawiamy wspólnie różaniec i idziemy spać.

Kolejna noc już w Erlangen u Józka Suchty, kiedyś naszego studenta, a dziś profesora gry na flecie. Padam z przeziębienia i zmęczenia. Ale w sercu czuję radość z powodu zwycięstwa nad trwaniem we własnych tylko ograniczeniach i ciążeniem w dół. Moja samotność przed Bogiem została zamieniona na intymne działanie. Nie byliśmy w zasadzie w żadnych, ważnych dla tego świata miejscach. Byliśmy bardziej dla spraw Bożych i siebie samych. Zmęczony i chory, ale szczęśliwy, dojeżdżam wraz ze wszystkimi do Poznania, aby na naszej wieczornej, akademickiej mszy świętej podziękować Panu Bogu i św. Dominikowi za ten entuzjazm, który nas porywa i prowadzi.