Internet a życie rodzinne

Rodzina oparta na małżeństwie jest dobrem człowieka o najwyższej wartości, jest także dziedzictwem ludzkości oraz koniecznym warunkiem rozwoju i przyszłości narodów. Kościół powinien troszczyć się o rodzinę, bronić ją przed różnymi zagrożeniami oraz wspierać w sytuacjach niewydolności, patologii lub braku warunków do realizacji podstawowych funkcji. Jednym z przejawów tego zatroskania o odpowiednią, właściwą kondycję chrześcijańskiej rodziny jest nauczanie Magisterium nt. wychowania do rozważnego korzystania z najnowszego i pod wieloma względami najpotężniejszego środka społecznego przekazu, jakim jest Internet.

Temat ten podejmują dwie instrukcje Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, wydane 22 lutego 2002 r.: „Kościół a Internet” i „Etyka w Internecie”. Oprócz wypowiedzi Kościoła powszechnego, tematykę tę w znacznym stopniu poszerza nauczanie Konferencji Katolickich Biskupów Stanów Zjednoczonych, która opracowała „Rodzinny przewodnik korzystania z mediów” oraz dokument skierowany do rodziców „Twoja rodzina a cyberprzestrzeń”.
W niniejszym opracowaniu nakreślimy główne kierunki religijno-moralnej formacji do dobrego korzystania z cyberprzestrzennej Sieci w środowisku rodzinnym.

Wychowanie do dojrzałego posługiwania się Internetem jest bardzo ważne dla kulturalnego, moralnego i duchowego rozwoju dzieci oraz – ze względu na zaangażowanie rodziców – może okazać się bardzo pożyteczne dla celowego i przemyślanego budowania integralności rodziny. Podstawowym warunkiem odpowiedniej formacji najmłodszych domowników do odpowiedzialnego korzystania z Internetu jest osobiste odniesienie rodziców do tego medium.

Proces samowychowania powinien opierać się na częstym zadawaniu sobie następujących pytań: Jakie miejsce w moim życiu zajmuje Internet? Czy potrafię być rozważny w korzystaniu z tej techniki komunikacyjnej? Czy mogę być dla swoich dzieci wzorcem odpowiedniego użytkowania nowego medium? Podejmowanie takiej refleksji nad miejscem i rolą Internetu w życiu rodzinnym kształtuje w dorosłych „wyobraźnię moralną” i jest zawsze zastanawianiem się nad samą rodziną, nad jej siłą wychowawczą i otwarciem na świat wartości. Dużą pomocą w weryfikacji własnego odniesienia do wirtualnej cyberprzestrzeni może stać się „Rachunek sumienia internauty”, opracowany w roku 2005.

Korzystanie z zasobów multimedialnej Sieci wymaga pewnych umiejętności praktycznych. Rodzice, na ogół mniej orientujący się w tematyce związanej z Internetem niż ich wychowankowie, zobowiązani są do tego, aby znaleźć czas na poznanie podstawowych zagadnień technicznych związanych z wykorzystywaniem nowej techniki komunikacyjnej.

Czyniąc to, zawsze powinni pamiętać, że jest to inwestycja dotycząca bezpieczeństwa i zdrowia ich własnych dzieci. Pomocne w tym względzie mogą być niektóre artykuły zamieszczone w prasie katolickiej, wybrane strony WWW lub książka autorstwa Parry Aftab Internet a dzieci. Uzależnienia i inne niebezpieczeństwa, wydana pod patronatem «Kidprotect» (Prószyński i S-ka, Warszawa 2003). Zapoznając się z różnymi sieciowymi niebezpieczeństwami, rodzice uświadomią sobie potrzebę przeciwdziałania temu, co w wirtualnej cyberprzestrzeni nie sprzyja rozwojowi osobowemu.

Kolejnym postulatem, który zapewnia skuteczną ochronę przed różnymi zagrożeniami, jakie niesie Internet, jest rozmowa z wychowankami. Wspólna dyskusja nt. nowej technologii komunikacyjnej pozwala najmłodszym domownikom lepiej zrozumieć i ocenić środowisko Internetu, tłumaczy niejasności, koryguje fałszywe poglądy oraz wskazuje pozytywne wartości. Wpływając na moralną formację dzieci, służy również wykształceniu umiejętności dyskutowania – zabierania głosu, uzasadniania sądów, zdrowej samokrytyki oraz wnikliwej i wszechstronnej analizy poruszanego zagadnienia.