Wierni mimo wszystko

Kościół wytrwale stoi na straży nierozerwalności i wierności małżeńskiej dlatego trudna do zrozumienia jest dla mnie luka, jaka powstała w niesieniu duszpasterskiej, profesjonalnej pomocy osobom, które chcą pozostać wierne przysiędze małżeńskiej.

- Takim osobom trudno jest zrozumieć fakt, że dla małżonków, którzy złamali przysięgę małżeńską i zawarli związek nieskaramentalny, Kościół wydaje się być bardziej otwarty, niż dla nich. Związki niesakramentalne mogą liczyć na pomoc duszpasterską niemal w każdym wielkim mieście, gdzie przy wielu parafiach działają duszpasterstwa dla osób żyjących w takich związkach. Natomiast duszpasterstw dla osób porzuconych przez współmałżonka w całej Polsce jest dosłownie kilka.

Znamienny jest fakt, że nasze poznańskie duszpasterstwo - jak i warszawska Wspólnota Trudnych Małżeństw Sychar, z którą współpracujemy - powstały nie tylko niemal w tym samym czasie, ale w obu wypadkach tylko i wyłącznie dzięki usilnym staraniom osób świeckich. A przecież Ojciec Święty Jan Paweł II w Familiaris Consortio, adhortacji apostolskiej poświęconej rodzinie, bardzo wyraźnie powiedział, że Kościół w szczególny sposób powinien zatroszczyć się właśnie o te osoby, które pomimo przeżywanych trudności związanych z faktem porzucenia przez współmałżonka, pozostają zarówno wierne temu, który porzucił, jak i złożonej przysiędze małżeńskiej. Nie ulega wątpliwości, że w dzisiejszych czasach taki wybór nosi znamiona heroizmu.

Ile osób skupia duszpasterstwo osób porzuconych?

- Taką stałą grupę tworzy piętnaście osób. Są to ci, którzy przychodzą na każde spotkanie. Kilkadziesiąt osób uczestniczy natomiast np. w rekolekcjach wielkopostnych. Jedni zostają, inni, stwierdziwszy, że nie potrzebują już wsparcia duszpasterstwa, odchodzą do innych wspólnot kościelnych. Stale bowiem namawiam ich, by szukali dla siebie konkretnego miejsca w jakimś ruchu lub wspólnocie parafialnej. Uważam, że nie jest dobrze, jeśli osoba porzucona - choć wolę określenie: pozostająca w trudnym małżeństwie - funkcjonuje we wspólnocie Kościoła koncentrując się tylko na dramatycznej sytuacji, która ją spotkała. Lepiej jest, gdy poszukuje innych dróg realizacji swojego chrześcijańskiego powołania.
Prawda jest taka, że porzuconych małżonków będzie coraz więcej, ponieważ coraz więcej małżeństw rozpada się. Dlatego uważam, że takie duszpasterstwo powinna prowadzić osoba bardzo kompetentna, odpowiednio przygotowana od strony psychologicznej i prawnej, mająca więcej czasu na związane z tym działania. Wtedy można by stworzyć odpowiedni plan funkcjonowania takiego duszpasterstwa, rozszerzyć je. My niestety takiej możliwości nie mamy, dlatego funkcjonujemy trochę tak „zgodnie z intuicją”.