Dzieci dzieciom i światu

Niestety, rok od powołania Dzieła, w lipcu 1844 roku jego założyciel umiera w Ayagalades, niedaleko Marsylii. W październiku tego samego roku Dziecięctwo Misyjne działało już w 65 diecezjach Francji. W roku 1846 wyszło poza jej granice i zaistniało także w: Belgii, Austrii, Niemczech, na Węgrzech, we Włoszech oraz w Szwajcarii. W następnym roku Dzieło dotarło do Anglii, w 1849 roku do Holandii, Irlandii, Hiszpanii i Argentyny; w 1851 - do Stanów Zjednoczonych, Kanady i Meksyku; w 1853 - do Portugalii, Brazylii i Peru. W 1858 r. zaczęło działać w Szkocji, Polsce i Grecji; w 1870 r. - w Australii i Ekwadorze; w 1879 r. - w Szwecji i Norwegii; w 1887 r. - w Kolumbii; w 1890 r. - w Urugwaju...

Kolejne lata to dalsze rozprzestrzenianie się Dzieła na nowe państwa. Jednak co najważniejsze, Dzieło przynosiło konkretną pomoc, ratowało miliony dzieci. W samych tylko Chinach, a konkretnie w jednej tylko ich prowincji Kiangnan, w latach 1842-1922 ochrzczono około dwóch milionów dzieci, które były w bezpośrednim zagrożeniu życia. W 1922 roku, doceniając owoce Dzieła, papież Pius XI podniósł je do rangi Dzieła Papieskiego. Mało tego, w swojej encyklice „Rerum Ecclesiae” wręcz stwierdził: „z ramienia dzieła Rozkrzewiania Wiary wyrastają dwa inne Dzieła, którymi są: Dziecięctwo Misyjne i Dzieło św. Piotra Apostoła, które, ponieważ są papieskie, we wspomaganiu ich darami i jałmużną powinny mieć pierwszeństwo przed wszystkimi organizacjami o celach partykularnych”.

Ani decyzje, ani słowa Piusa XI nie zmieniły faktu, że siedziba Dzieła nadal pozostawała w Paryżu. Dopiero za pontyfikatu Jana Pawła II, w 1980 roku, została ona przeniesiona do Rzymu, gdzie znajduje się obok sekretariatów generalnych pozostałych Papieskich Dzieł Misyjnych - w Pałacu Kongregacji Ewangelizacji Narodów.

Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci w Polsce

Idea Dzieła, które dąży do rozpalenia w sercach katolickich dzieci miłości do misji oraz poczucia solidarności, tak duchowej, jak i materialnej, wobec rówieśników na całym świecie, trafiła do Polski w roku 1858, wpierw do Krakowa, gdzie prowadziły je siostry szarytki, a od 1872 roku księża misjonarze ze Zgromadzenia św. Wincentego a Paulo.

We wszystkich diecezjach zostało wprowadzone dopiero w 1928 roku. Niestety działalność Dzieła została przerwana najpierw przez wybuch drugiej wojny światowej, a następnie przez władze komunistyczne. Odrodziło się ono dopiero w latach siedemdziesiątych dzięki intensywnej działalności biskupa Jana Wosińskiego, pierwszego po wojnie dyrektora krajowego Papieskich Dzieł Misyjnych Dzieci.

W 1981 roku pojawiła się wkładka do „Papieskich Intencji Misyjnych”, zatytułowana „Dzieci - dzieciom misji”, dwa lata później zostało już wydane osobne czasopismo dla dzieci, dwumiesięcznik noszący tytuł „Świat Misyjny". Od lat dziewięćdziesiątych odnotowuje się dynamiczny rozwój Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci, czego zewnętrznym wyrazem było sześć kongresów krajowych PDMD oraz liczne kongresy diecezjalne.