W obronie życia

Niewątpliwie “rozsądny kompromis” zajmuje ważne miejsce w rozwiązywaniu spornych kwestii, szczególnie w dziedzinie politycznych działań na najwyższych szczeblach państwowych organów władzy. Ale, jak inne, tak też i ta dyrektywa politycznej praktyki ma swoje granice. Nie można w wir “rozsądnych kompromisów” wciągać najwyższych, absolutnych i niezmiennych wartości moralnych. W takim układzie również “rozsądny kompromis” zmienia się w znaną z popularnej piosenki zabawę marynarza, co to z diabłem o swą duszę w karty grał. A taką właśnie nie podpadającą pod taktyczne pociągnięcia “rozsądnych kompromisów” wartością moralną jest godność osoby ludzkiej “od poczęcia do naturalnej śmierci”.

Nie tu zatem trzeba szukać furtki do wyjścia z niewygodnej sytuacji sporu o normatywny kształt 38. artykułu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wręcz przeciwnie, obowiązkiem zdroworozsądkowego myślenia w każdej jego postaci, a więc potocznych opinii społecznych, tym bardziej zaś w jego religijnym, a także filozoficznym kształcie, jest podejmować wszelkie działania zapobiegające temu niebezpieczeństwu. Szczególnie zaś godna pochwały i wsparcia jest akcja podjęta przez ruch “obrońców życia”. Zakończyć przeto wypada niniejszą wypowiedź wyrażeniem nadziei, że wysunięty przez ten ruch postulat nowelizacji 38. artykułu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przemieni ów potencjalny miecz Damoklesa w ustawę nacechowaną głęboką troską o bezpieczeństwo wszelkiego życia, zarówno tego dopiero co zapoczątkowanego, jak też tego dotkniętego organiczną degradacją ze strony najwyższego normatywną rangą dokumentu, jakim jest Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej.

***

Ks. Tadeusz Ślipko – jezuita, profesor zwyczajny, kierownik Katedry Filozofii Społecznej w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej “Ignatianum” w Krakowie, międzynarodowy autorytet z zakresu etyki ogólnej i szczegółowej, wieloletni wykładowca etyki, autor pierwszego całościowego ujęcia etyki chrześcijańskiej w Polsce.