W drodze na ołtarze

- Ekumeniczny wymiar posługi polskiej szarytki na dalekich Kresach, czytelny po upływie z górą wieku świadczy, że cuda i dobrodziejstwa otrzymywane za wstawiennictwem osoby "Bogu miłej", to dostrzegalne znaki Boskiej ingerencji.

- Obecnie Kościół katolicki zwraca uwagę przede wszystkim na świętość usankcjonowaną, czyli udowodnioną, a wiążą się z nią dwa uściślone przez wieki pojęcia: kanonizacja i beatyfikacja. Do tej ostatniej potrzebne jest udokumentowanie jednego cudu, a do kanonizacji - drugiego, mającego miejsce już po beatyfikacji. Przy tym ważna jest nie tylko sama procedura kanonizacyjna, ale i szczegóły, konkrety, konieczne do wyrobienia sobie rzeczywistego obrazu zasług kandydata. Stąd liczą się tylko fakty oceniane bez emocji. Co do cudu liczy się konkretny przypadek i opinia lekarska mówiąca, że dane wyleczenie jest trwałe i zaistniałe w krótkim czasie, oraz że trudno jest je wytłumaczyć środkami naturalnymi z medycznego punktu widzenia.

- Te wszystkie "kroki" w procedurze kanonizacyjnej wymagają szczególnego przygotowania i niemal dedukcyjno-sądowniczej "miary". Kraków zna Księdza Profesora z głębokiego rozmiłowania się w historii Zgromadzenia Kanoników Regularnych Laterańskich, z kultu i przyczynienia się do wyniesienia na ołtarze bł. Stanisława Kazimierczyka, współbrata z klasztoru przy kościele (dziś Bazylice Mniejszej) Bożego Ciała na Stradomiu.

- Doktoryzowałem się z historii, ale prawie 40-letnia praktyka sądowa w krakowskiej Kurii (od 1962 r.) ukierunkowały mnie i wyrobiły tzw. spojrzenie sądowe, że to i to mam udowodnić! Znajomość teologii, historii ma jedynie pomóc w przedstawieniu dowodów. Sam proces to sensu stricto procedura sądowa.

- Nim nastąpi uroczysta chwila wyniesienia kandydata do chwały ołtarzy, proces musi przejść przez "gęste sito" dwóch etapów...

- Generalnie biorąc, proces informacyjny wyprzedza proces apostolski. Odbywa się na terenie diecezji, gdzie zmarł kandydat na ołtarze.W przypadku męczennika postępowanie zmierza w kierunku udokumentowania męczeństwa. Męczennicy są bowiem "zwolnieni z cudu". W przypadku Sługi Bożego badana jest przede wszystkim heroiczność jego cnót. Obok stwierdzenia świątobliwości życia i rozgłosu świętości, należy zebrać i przebadać pisma kandydata (jego i do niego).

Następnie ordynariusz, będąc przekonanym, że proces został należycie przeprowadzony, zarządza sesję zamknięcia, na której podpisuje dokumenty i kieruje sprawę do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, do Rzymu. Tam obecnie czeka ponad 250 spraw do rozpatrzenia, a Kongregacja rozpatruje ich rocznie ok. 20.

- Proces kanonizacyjny Ojca Świętego Jana Pawła II, naszego największego Rodaka, też jest prowadzony w Wiecznym Mieście.

- Najwyższy prawodawca kościelny - Ojciec Święty, w sprawach przepisów kościelnych może dyspensować. W obecnym czasie obowiązuje okres pięciu lat, które winny upłynąć od śmierci kandydata na ołtarze, przed otwarciem procesu. Jan Paweł II udzielił dyspensy na dwa lata dla Matki Teresy z Kalkuty i dwóch franciszkanów - misjonarzy, którzy ponieśli śmierć męczeńską w Peru.

Z utęsknieniem czekamy na tę radosną wieść! A w kolejce czekają już następni Słudzy Boży... Proszę nam uchylić rąbka tajemnicy i wskazać choćby niektórych.

- Z uwagi na wielki jubileusz 800-lecia zakonu Kaznodziejskiego, siostry Dominikanki na krakowskim Gródku pragną zwrócić uwagę Kościoła lokalnego na współsiostrę Magdalenę Marię Epstein. Badam też heroiczność cnót o. Jacka Woronieckiego OP i ośmiu męczenników dominikańskich z Czortkowa na Kresach. Warto też "przyjrzeć się" bliżej pięknemu krakowskiemu triu - trzech świeckich pielęgniarek. Są to: Hanna Chrzanowska, Janina Woynarowska i Rozalia Celakówna.

- W imieniu Redakcji serdecznie dziękuję za rozmowę.