Modlitwa ojca niszczonego przez syna

W trudnej sytuacji Dawid staje przed Bogiem i u Niego szuka ocalenia. Ocenia swoje położenie realnie. Przeciw niemu nadciąga armia. Ale nie jest to nieprzyjaciel narodu, aby należało podjąć z nim walkę, której król się nie bał. Z takich zbrojnych sytuacji wychodził zwycięsko. Jest to jego własny syn. Jeśli dojdzie do walki, będzie to walka domowa, bratobójcza. Dawid nie chce dopuścić do tego. Wzywa więc Boga na pomoc. Wie, że zostanie ocalony i wie, że rozwiązanie, jakie zastosuje Bóg, będzie najlepszym dla narodu i dla niego.

W tekście można odkryć, kim dla Dawida jest Bóg: Tarczą, Chwałą, Tym, który podnosi głowę, czyli daje pewność. Bóg gwarantuje mu bezpieczeństwo, dlatego może spokojnie spać i spokojnie oczekiwać poranka. To zaufanie Bogu jest samym sercem modlitwy Dawida.

Jest rzeczą godną uwagi, że nie wspomina o swoim synu i nie wstawia się za nim do Boga. Dawid doskonale wie, jakim grzechem jest wystąpienie przeciw ojcu. Woli więc nie mówić nic na temat syna. Zostawia to w rękach Boga. Nie jest bowiem łatwo wstawiać się za tym, kto idzie drogą krzywdy wyrządzanej ojcu. Znał zaś syna i wiedział, że na jego nawrócenie nie ma co liczyć.
Z historii biblijnej wiemy, jak tragicznie zakończył się bunt Absaloma i jak Dawid zareagował na wiadomość o jego śmierci. Wolałby sam umrzeć niż stać nad jego marami... Takie jest serce kochającego ojca.

Wchodzimy w bogactwo Psałterza, który przez wieki był i jest modlitewnikiem Izraelitów, a od początku był i jest również modlitewnikiem chrześcijan. Jezus i Jego Matka odmawiali każdego dnia Psalmy. One są zawsze pieśnią śpiewaną na cześć Boga, ale odsłaniają też prawie wszystkie napięcia ludzkiego serca i podają słowa modlitwy na każdą okazję. Ten Psalm jest modlitwą obolałego Ojca, na życie którego czyha syn.

W naszej refleksji nad rozmowami człowieka z Bogiem zatrzymamy się nad kilkunastu Psalmami, by podprowadzić do ich bogactwa. Można bowiem odmawiać je ustami i nie przelać ich mocy we własne serce.