Zakochane na wieki

– W dziejach Kościoła było dużo dziewic konsekrowanych – mówi pionierka polskich dziewic konsekrowanych, siostra Zofia Prochownik ze Skawiny. – Niektóre nawet konsekrowali papieże i kardynałowie. Wspomnę choćby Marcelinę, rodzoną siostrę świętego Ambrożego, którą w roku 353 konsekrował w Rzymie sam papież Liberiusz, nakładając welon na jej głowę. Dziewicą konsekrowaną była również święta Genowefa, urodzona w roku 422 niedaleko Paryża. Ta świątobliwa dziewczyna, która nigdy nie rozstawała się z krzyżem, ofiarowanym jej przez świętego Germana, po śmierci swoich rodziców udała się do Paryża, gdzie na ręce miejscowego biskupa złożyła ślub czystości. Wkrótce wokół niej zaczęły się gromadzić młode pobożne paryżanki, pragnące pójść w ślady tej przyszłej świętej.

Dziewica konsekrowana poprzez swój publiczny ślub czystości, tak jak publicznie składają sobie śluby małżonkowie, jest umieszczona w środku Ludu Bożego, w bezpośrednim kontakcie i bez żadnej separacji zewnętrznej od świata.

Kopa dziewic

W Polsce jest już prawie 60 dziewic konsekrowanych w różnych diecezjach. Pani Maria, nauczycielka w katolickiej szkole na Śląsku, ślub czystości złożyła trzy lata temu. Przedtem przez długie lata szukała swojego miejsca w życiu.

– Zawsze byłam osobą wierzącą – opowiada. – Dlatego czułam potrzebę silniejszego związania się z Bogiem. Nie chciałam iść do zakonu, bo to oznaczałoby rezygnację z zawodu nauczycielskiego. Dlatego obrałam stan dziewictwa konsekrowanego. Znam wiele kobiet, nawet z tytułami naukowymi w różnych zawodach, które przygotowują się do wstąpienia w stan życia dziewic konsekrowanych.

Wspomniana już siostra Zofia Prochownik złożyła uroczysty ślub czystości na ręce biskupa w kaplicy krakowskich arcybiskupów w dniu 12 października 1991 roku, po odpowiedniej formacji teologiczno-duchowej, zgodnie z kanonem 604 Kodeksu Prawa Kanonicznego, który mówi: „Do tych różnych form życia konsekrowanego jest upodobnione Zgromadzenie Dziewic, które deklarując święty zamiar naśladowania Chrystusa z bliska, są konsekrowane przez biskupa diecezji Panu Bogu według aprobowanego rytu liturgicznego i złączone w mistycznych ślubach Chrystusowi, Synowi Bożemu, oddają się na służbę Kościoła”.

Człowiek żyjący w dobrowolnym celibacie, chociaż przez swój ślub czystości wyrzeka się płodności fizycznej, staje się jednak płodny duchowo. Dziewica staje się matką, poprzez współpracę w dziele kształtowania się rodziny wedle zamysłu Bożego.

Do konsekracji dopuszcza biskup danej diecezji, który przedtem rozmawia z kandydatką. Ma ona opiekę duchową w postaci kapłana wyznaczonego przez biskupa. Formacja duchowa przyszłej dziewicy konsekrowanej trwa od dwóch do czterech lat.