Znak dla naszych czasów - 90. rocznica objawień fatimskich

13 maja 1917 roku w dolinie Cova da Iria, około 3 km od Fatimy, rozpoczęły się objawienia Matki Bożej. W tym dniu troje pastuszków ujrzało po raz pierwszy tajemniczą Panią. Dziećmi tymi byli: 7-letnia wówczas Hiacynta, jej 9-letni brat Franciszek oraz ich kuzynka, 10-letnia Łucja dos Santos. Łucja rozmawiała z Matką Bożą, podczas gdy Hiacynta słuchała rozmów, a Franciszek widział tylko całe wydarzenie. Objawienia, powtarzające się trzynastego dnia każdego miesiąca, trwały do 13 października.

Rok 1917

Ten rok był szczególnym czasem w dziejach świata. Najstraszliwsza i najbardziej niszczycielska wojna ze wszystkich dotychczasowych trwała już trzeci rok. Europa była gigantycznym polem bitwy. Papież Benedykt XIV wielokrotnie wzywał walczące strony do pojednania, ale jego apele nie odnosiły skutku.
Rok ten niósł także nowe zagrożenia dla Europy i Kościoła. W Rosji była przygotowywana wielka rewolucja ateistyczna, która miała rozszerzyć się na cały świat, prowadząc narody ku wojnom i prześladowaniom Kościoła.

W tym roku przypadały dwie rocznice: 400-lecie wystąpienia Marcina Lutra i 200-lecie powstania masonerii. Wrogowie Kościoła wykorzystali te okazje, aby zamanifestować swoją nienawiść. Na przykład burmistrz Rzymu zarządził obchody z czarnym sztandarem, na którym umieszczono wizerunek Lucyfera depczącego św. Michała Archanioła. W czasie pochodu wołano: „Diabeł będzie rządził w Watykanie, a papież będzie jego sługą”.

W tym szczególnym momencie historii, gdy w Europie rosła potęga zła, Matka Boża postanowiła się ukazać i przekazać światu orędzie nadziei i pokoju.

Objawienia Maryi

Już w czasie pierwszego widzenia Pani prosiła, aby dzieci nie zaniedbywały odmawiania różańca w intencji zakończenia I wojny światowej i nawrócenia grzeszników. W czasie następnych widzeń nauczyła je szczególnej modlitwy: „O mój Jezu, przebacz nam grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, a szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia”.
Maryja wezwała również dzieci do znoszenia ochoczym sercem wszelkich doświadczeń zsyłanych na nie przez Boga, aby wynagradzać za grzechy, którymi ludzie Go obrażają, i upraszać nawrócenie grzeszników. Mówiła: „Módlcie się, wiele się módlcie i umartwiajcie się w intencji grzeszników; wiele dusz idzie do piekła, bo nikt nie modli się za nie ani nie umartwia”.

W czasie drugiego objawienia dzieci ujrzały ponad prawą ręką Matki Bożej Serce otoczone cierniami. „Zrozumieliśmy – napisze później Łucja – że było to Niepokalane Serce Maryi ranione bezmiarem grzechów całego świata, które żądało pokuty i wynagrodzenia”.

Podczas trzeciego spotkania dzieciom zostały ujawnione tzw. tajemnice fatimskie, które poznał już cały świat.

Ostatniemu widzeniu towarzyszyły niezwykłe zjawiska atmosferyczne m.in. tzw. tańczące Słońce, czyli Słońce przez około 10 minut bardzo szybko wirowało i zbliżało się do Ziemi. Świadkami tego, oprócz dzieci, było około 100 tys. ludzi.