Gdy usłyszę czyjeś grzechy…

Odsunąć się od konfesjonału…

Jak kapłan jest zobowiązany do absolutnego zachowania tajemnicy spowiedzi, tak i my mamy ten obowiązek. Nie możemy więc nikomu opowiadać o tym, co usłyszeliśmy przypadkiem w kościele, i powinniśmy się starać szybko o tym zapomnieć. Ważne jest też, aby z tego powodu nie mieć poczucia winy. To przecież sytuacja, w której nie mieliśmy zamiaru nikogo podsłuchiwać, ale bliskość fizyczna konfesjonału mogła sprawić, że pewne usłyszane grzechy zapadły w naszą świadomość. Powinno się wtedy szukać sposobów na oderwanie swojej uwagi od spowiadającej się osoby. Najprościej jest odsunąć się od konfesjonału i skupić się na modlitwie lub lekturze. Gdy jednak usłyszymy jakieś wyznanie spowiadającego się, trzeba zadbać o to, aby zachować je w tajemnicy. Święty Jan Nepomucen, kapłan, oddał życie w obronie tajemnicy spowiedzi…

„Kobieto, nie śpię!”

Kiedyś jeden ze spowiedników zasnął w trakcie spowiedzi pewnej pobożnej starszej pani. Penitentka natychmiast zauważyła podejrzaną postawę kapłana. Nie myśląc wiele, natychmiast obudziła spowiednika i z wyrzutem powiedziała: „Ksiądz to śpi w konfesjonale!”. „Kobieto, nie śpię!” – padła odpowiedź zmieszanego całą sytuacją kapłana. „A właśnie, że ksiądz spał!” – kontynuowała natarczywie starsza pani. „Nie śpię” – odparł spowiednik. „To niech ksiądz powtórzy grzechy, które wymieniłam” – zasugerowała zdeterminowana szukaniem prawdy kobieta. „Niewiasto – padła stanowcza i poważna odpowiedź spowiednika – czy nie wiesz, że niczego, co usłyszę w konfesjonale, nie wolno mi nikomu i nigdzie powtarzać”…