Krok z tyłu - o towarzyszeniu na drogach powołania

Młodych warto więc zachęcać do wspólnej refleksji, która pomoże odkryć obecność i działanie Boga. Nauczy odnajdywać sens życia i zdarzeń, interpretować je w świetle chrześcijańskiej hierarchii wartości. Wychowawca uczestniczący w życiu młodzieży powinien zauważać ich wierność obowiązkom szkolnym, rodzinnym, religijnym. Pomagać rozwijać talenty. Zdarzają się smutni młodzi, którzy nie dostrzegają żadnej wartości w swoim życiu, żadnego daru, nie akceptują siebie – takim trzeba wręcz pomóc w odkryciu, w uradowaniu się darami i w rozwijaniu ich dla wzrostu swojego i innych.

Dobry wychowawca rozbudza zdolność snucia marzeń, wielkich pragnień, umiejętność zdumiewania się pięknem. Pomaga żyć altruizmem, który rodzi się z odkrycia godności każdego człowieka. Dobrze jest, gdy buduje środowisko rodzinne, daje poczucie bezpieczeństwa i dysponuje czasem, by być z młodymi. Takie oddziaływania tworzą środowiska, w których młodzież chętnie spędza czas, a one same przyczynią się do promocji kultury.

***

Z cytowanych wypowiedzi młodzieży wynika także, że istotne jest, by nie wywierać na nich presji, nawet jeśli pragnienia dorosłego są dobre. Możemy pomóc im odkryć, kim są, kim mogą być, i według jakich wartości warto kształtować swoje życie. Fundamentalne dla osób poszukujących sensu życia, poszukujących powołania jest nawiązanie osobistego, życiowego kontaktu z Bogiem, otwarcie na działanie Ducha Świętego, rozważanie słowa Bożego, dostrzeganie miłującego wzroku Jezusa. Wychowawca, który chce pomagać, najpierw musi być przekonany, że Bóg wzywa go do troski o młodzież, oraz dokonać wyboru kroczenia z młodzieżą.

Ostateczne decyzje młodzi ludzie muszą jednak podejmować sami, a my, dorośli, możemy stanąć krok z tyłu i wspierać wszelkie wybory modlitwą, zachętą i życzliwą obecnością.