Czas na wolny czas

Wielkim wezwaniem, jakie stoi dziś przed rodzicami, pedagogami, wychowawcami jest mądra organizacja czasu wolnego dzieci i młodzieży. Obserwujemy tendencję nadawania czasowi wolnemu szczególnej rangi, ponieważ stanowi on konieczną przeciwwagę wszechobecnego pośpiechu, agresji, nerwowości, frustracji, w końcu przeciwwagę dla często przeładowanych programów nauczania.

Od ilości i jakości przeżywania czasu wolnego i dobrego jego wykorzystania, zależy wydajność pracy, jakość nauki, kształtowania osobowości, codziennego samopoczucia, zdrowia, słowem spełniania się i szczęścia. Czas wolny zatem, to nie czas bezwartościowy – to bardzo ważny element jakości życia.

W domu

W salezjańskiej tradycji czas wolny rozumie się poprzez właściwe zagospodarowanie czasu dla ogólnego rozwoju młodego człowieka – odpoczynku, doskonalenia się, udziału w życiu społecznym, kulturalnym, sportowym, duchowym we wszystkich obszarach, które gwarantują mądre i odpowiedzialne kształtowanie osobowości.

Umiejętność wypełniania czasu wolnego, nowe inspiracje, ukierunkowanie zainteresowań i pasji, to niewątpliwie zadanie rodziny, szkoły, placówki wychowawczej, środowiska lokalnego. Szczególne obowiązki w zakresie wychowania do czasu wolnego spadają na podstawowe środowisko, jakim jest rodzina – tu właśnie jest miejsce, gdzie dziecko uczy się, kiedy i jak odpoczywać.

Ogólna kultura domu rodzinnego i charakter spędzania czasu wolnego przez rodziców wpływa na kształtowanie się zainteresowań, pasji, ulubionych form zajęć i rozrywki. Od atmosfery domu rodzinnego, systemu wartości, chęci rodziców zależy czy czas wolny dzieci będzie dobrowolnie poświęcony wypoczynkowi, rozrywce, rozwojowi osobowości, czy też będzie czasem „zamulania” bezczynności.

Życie rodzinne powoduje, że wszyscy jego członkowie kształtują zainteresowania, nawyki, budzą nowe potrzeby i aspiracje. Jeśli tego zabraknie i czas wolny dzieci przekazuje się do dyspozycji środków masowego przekazu, telewizji, Internetowi, wówczas następuje ucieczka dziecka w świat wartości pozornych, oddalenie się od rodziny, frustracja czy samotność w sieci.

Młody człowiek siedzący godzinami przed komputerem czy telewizorem staje się niezaradny życiowo, samotny, bojaźliwy, leniwy, w końcu zamknięty na ludzi i prawdziwy świat. Taka praktyka gospodarowania czasem wolnym dzieci wydaje się bardzo wygodna dla rodziców i starszych, nie wymaga od nich zaangażowania czasu, serca i gwarantuje „święty spokój w domu”. Każdy robi to, na co ma ochotę i jest cisza.

W takich przypadkach potrzeba wielkiej odpowiedzialności i czasami odwagi rodziców, by postawić dziecku wymagania, wytyczyć drogę, pokierować. Rodzic po ciężkim dniu pracy musi zmotywować siebie i zrozumieć, że wspólny rodzinny wypoczynek jest zarówno nauką, jak też jednym z możliwych środków budowania właściwych relacji i utrzymywania kontroli rodzicielskiej.

Czas wolny, to także wielka przestrzeń nawiązywania mocnych więzi przyjaźni z najbliższymi, wspólne przebywanie podnosi jakość życia i atmosferę, rozładowuje napięcia i kryzysy w rodzinach. Wspólne spacery, wyjazdy, wyjścia do kina, nad jezioro, do lasu, na boisko, to błogosławiony czas dialogu rodzinnego, pogłębiania więzi i wzrastania.