Prawda: zagraża czy jest zagrożona?

Rzecz jasna, nie są to wszystkie dzisiejsze zagrożenia prawdy. Na odrębną uwagę zasługują niebezpieczeństwa związane z mediami, m.in. ich monopolizowanie przez jedną opcję, partię, ich stronniczość oraz propaganda, reklama i manipulacja. Prawdzie zagraża dzisiaj coraz większe przyzwalanie na zło, wszelkie patologie, dewiacje, kult tolerancji, przeświadczenie, że demokracja zapobiega skutecznie propagandzie, manipulacji oraz mówienie półprawd i wyrywanie prawdy z kontekstu. Prawda jest również zagrożona przez modę, przesądy, stereotypy, slogany i plotki, a także przez fobie antychrześcijańskie, a zwłaszcza antykatolickie. Zagrożeniem dla prawdy jest chaos i szum informacyjny, rodzący bezmyślność oraz interesy grupowe.

Pycha czy poszanowanie prawdy?

W jaki sposób neutralizować zagrożenia prawdy? Dietrich von Hildebrand pisze: „Postawa relatywistyczna lub sceptyczna, cofanie się przed całkowitym zaangażowaniem na rzecz prawdy – są bez wątpienia typowym rezultatem pychy”. Prawdzie sprzyja zawsze przemienianie się człowieka grzeszącego pychą w istotę pokorną. Jednym z najpiękniejszych aktów człowieka jest odwaga poszukiwania prawdy, która wyzwala, i przezwyciężanie lęku przed nią. „Ten, kto pyta poważnie o prawdę, która wyswobadza – pisze Paul Tillich – znajduje się już na drodze do wyzwolenia”.

Czy człowiek mógłby się zdobyć na tę odwagę, gdyby nie miał przekonania, że sztuka poszanowania prawdy, obok sztuki miłości, to najdoskonalszy rodzaj aktywności osobowej? „Poszanowanie prawdy – pisze Hildebrand – jest podstawą życia społecznego, wnikliwego stosunku człowieka do człowieka, prawdziwej miłości, podstawą każdej pracy zawodowej, warunkiem rzetelnego rozeznania, samowychowania i wreszcie – stosunku człowieka do Boga”.