Niesprawiedliwość w Biblii

Poczucie wyłączenia siebie ze wspólnoty z Bogiem wyrażone jest symbolicznie w strachu przed Bogiem i w ukrywaniu się przed Nim i przed drugim człowiekiem.

Pogwałcenie sprawiedliwości społecznej jest równoznaczne z pogwałceniem autorytetu Boga i jego praw, rozumianych jako pomoc do tego, aby człowiek dotarł do wyznaczonego mu celu, aby nie zagubił drogi sprawiedliwości. Znanym przykładem wyrządzenia takiej niesprawiedliwości społecznej jest postępowanie króla Achaba i jego żony Izebel, zilustrowane w Pierwszej Księdze Królewskiej (1 Krl 21).

Achab w swojej zachłanności posługuje się podstępem i doprowadza Nabota, właściciela winnicy, do niesłusznego oskarżenia i śmierci. Wyrazem niesprawiedliwości społecznej jest tutaj nie tylko zachłanność króla, lecz także wykorzystanie podstępu poprzez nakłanianie do nieprawdziwych zeznań i w konsekwencji doprowadzenie do śmierci człowieka. Zachłanna dążność do posiadania doprowadziła w tym wypadku do postawienia posiadłości ponad wartość, którą stanowi życie człowieka.

Analogiczny scenariusz niesprawiedliwych czynów znajdujemy w opowiadaniu o królu Dawidzie i Batszebie w Drugiej Księdze Samuela, w rozdziale 11. Zobrazowana jest tutaj największa bodaj niesprawiedliwość króla Dawida, jego grzech par excellence. Również ten grzech, w tym wypadku pożądliwość, doprowadza do sytuacji, w której człowiek posługuje się podstępem, prowadzającym do śmierci niewinnego człowieka.

Niesprawiedliwość jako dokonywanie czynów nieprawych zostaje tu ukazana w powiązaniu z całą paletą innych grzechów, takich jak niewierność, pożądliwość, zachłanność, łamanie praw małżeńskich, kłamstwo, posługiwanie się podstępem oraz brak poszanowania wartości życia ludzkiego. Na podstawie tych dwóch przykładów ujawnia się szeroki zasięg rozumienia niesprawiedliwości przez teksty biblijne, albowiem każdy z wymienionych powyżej występków może być uznany jako czyn niesprawiedliwy lub przynoszący niesprawiedliwość.

Spośród proroków Starego Testamentu najbardziej wrażliwym na niesprawiedliwość społeczną był prorok Amos. Czas jego działania przypadł na okres względnego dobrobytu Izraela i Judy na początku VIII wieku przed Chr. Bogacenie się nielicznych warstw społecznych oraz wzrastający brak solidarności międzyludzkiej to główne tematy potępiających mów proroka. Jego oskarżenie skierowane jest przede wszystkim do bogatych warstw społecznych, do których należeli ludzie piastujący ważne stanowiska w państwie izraelskim. Byli wówczas wśród nich urzędnicy królewscy, kapłani oraz sprawujący sądy.