Równy status

Dobrym pomysłem byłoby stworzenie – np. przy wsparciu Kościoła i osób świeckich – ośrodków dla kobiet, które pomimo gwałtu zdecydowałyby się urodzić dziecko. Mogłyby tam przebywać aż do czasu rozwiązania. Ich otoczenie nie musiałoby przecież wiedzieć, gdzie i po co wyjeżdża młoda kobieta czy dziewczyna. Dobrym pomysłem jest „Okno Nadziei”: nie zabijaj – oddaj. W swojej działalności publicznej zamierzam postępować tak, by tworzyć pole do dialogu. W kwestiach aborcyjnych zawarliśmy kompromis parę lat temu. Dzisiaj nie ma ani takiej woli społecznej, ani politycznej, aby to ustawodawstwo zmieniać. Będę starała się tego kompromisu nie naruszać. W takich sytuacjach zawsze każda ze stron jest trochę zadowolona a trochę niezadowolona. Jeżeli ponad 80% ludzi w polskim społeczeństwie mówi: „Nie wywołujmy kolejnych bitew i nie zmieniajmy tego ustawodawstwa”, to nie będę stawać po stronie tych, którzy ustawę chcą zmienić w jedną lub w drugą stronę. Z mojego punktu widzenia korzyści ze zmiany tej ustawy też mogłyby być ułudne.

Co chciałaby Pani zrobić dla statusu kobiet w Polsce?

Obowiązkiem pełnomocnika powołanego urzędu jest zadbać o to, by wszystkie ministerstwa włączyły się w pracę nad tym, by kobieta mogła godzić obowiązki matki z obowiązkami zawodowymi. Oczywiście, jeśli rolę wychowawczą chciałby pełnić jej mąż, będą mu przysługiwały te same prawa. Będę zajmować się każdą sprawą, jeśli zwróci się do mnie kobieta czy grupa kobiet, że pracodawcy traktują je gorzej niż mężczyzn.
U nas, niestety, cały czas o równości osób i o przysługujących im prawach mówiono w aspekcie lewicowym. Była to domena organizacji feministycznych. Nowo powołany urząd ma podejść do tych kwestii tak, jak w innych krajach Europy. Politykę równości chcemy potraktować jako politykę prorozwojową państwa.