Równy status

Czym będzie zajmował się Pani urząd? Czy jest reaktywacją powołanego za czasów rządu Leszka Millera urzędu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn z Izabelą Jarugą-Nowacką, a potem Magdaleną Środą?

Wymóg powołania takiego urzędu nakłada na nas Unia Europejska. Jesteśmy zobligowani do ustanowienia pełnomocnika, który czuwałby nad tym, by nikt z obywateli państwa nie był dyskryminowany: z powodu płci, wyznania religijnego, poglądów politycznych, preferencji seksualnych, wieku czy niepełnosprawności. Nie jest to kontynuacja istniejącego wcześniej urzędu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn, ponieważ tamten został rozwiązany. Różni nas również to, że rzecznik nowo powołanego urzędu ma się zajmować wszystkimi rodzajami dyskryminacji, nie tylko kwestią równego statusu mężczyzn i kobiet.

Członek organizacji gejowskiej czy lesbijskiej, twierdzący, że jest dyskryminowany, może zwrócić się po pomoc do Pani?

Może, jeśli zaistnieją przejawy dyskryminacji. Ostatnio wiele mówi się o modzie na wykreowanie nowej „rzeczywistości równościowej”. Przykładowo: wedle konstytucji rodzinę tworzy mężczyzna i kobieta, a część środowisk gejowskich i lesbijskich uważa, że rodzinę mogą tworzyć dwaj mężczyźni lub dwie kobiety. Nasza konstytucja nie przewiduje legalizacji takich rozwiązań.

Jak chce Pani pogodzić stanowiska feministek i konserwatystek?

Wedle zasady wolności konstytucyjnej każdy z nas ma prawo wyznawać taki pogląd, jaki chce. Moim zadaniem jest czuwanie, by ktoś ze względu na poglądy, które głosi, nie był dyskryminowany. W tej kwestii rzecznik ds. przestrzegania równego statusu prawnego nie ma pola do działania. Ja sama jestem osobą o chadeckich poglądach.

Jest Pani przeciwniczką aborcji oraz in vitro?

Prywatnie jako Elżbieta Radziszewska uważam, że aborcja – obojętnie w jaki sposób się będzie o tym mówić – jest wielkim złem. Chcę też zapewnić, że tego zdania nie zmienię, obojętnie jaką będę pełnić funkcję lub jaki obejmę urząd. Co do in vitro – to temat do dłuższej dyskusji, którą mam nadzieję kiedyś odbędziemy.

Ale z drugiej strony nie mogę narzucić swoich poglądów rządowi, parlamentowi i narodowi. Trzeba dążyć do wprowadzenia takich rozwiązań prawnych, w których aborcja będzie ostatecznością. Np. zgwałcona kobieta będzie się mogła poddać aborcji, bo tak stanowi prawo, ale zamiast tego państwo powinno zaoferować jej inne rozwiązania. Do tej pory miała alternatywę – aborcja albo dziecko, którego nie chciała, nie planowała, które poczęło się wbrew jej woli i bez miłości. Teraz jest, mam nadzieję, szansa, aby to zmienić. Kobieta musi mieć wsparcie, głębokie przekonanie, że nie będzie sama, że ma wybór.