Kościół jutra

Swoją misję w kościele członkowie Emmanuela określają krótko: być w świecie nie będąc ze świata. Opierają się na trzech filarach: adoracja, współczucie i ewangelizacja. Do Polski Emmanuel trafił w 1993 r. – wraz ze zorganizowanymi przez siebie pierwszymi rekolekcjami dla małżeństw. Wtedy pragnienie tworzenia wspólnoty w Polsce zaczęło realizować 25 osób. Obecnie wspólnota liczy na świecie ok. 6000, w Polsce – 250 zaangażowanych. – Nie poszukujemy członków. To nas w ogóle nie interesuje. Mnie interesuje, żeby Pan Jezus był głoszony. Oczywiście modlę się o to, by nas było jak najwięcej, bo „żniwo wielkie…”, jest co robić. Ale najważniejsze, by nie tyle wspólnota, ale Bóg był głoszony – mówi Janusz Tarasiewicz, wraz z żoną Małgorzatą odpowiedzialny za Emmanuela w Polsce. Trudno jest zliczyć wszystkie jego inicjatywy ewangelizacyjne, najbardziej jednak w Polsce znany jest z organizowania lokalnych spotkań przygotowujących do owocnego przeżycia w kraju Światowych Dni Młodzieży. Jest to od lat platforma współdziałania wspólnoty z obecnym metropolitą warszawskim abp. Kazimierzem Nyczem.

Podobna jest historia wspólnoty Chemin Neuf. W 1973 r. w Lyonie 7 osób spotykających się regularnie na modlitwie zapragnęło w większym stopniu oddać się do dyspozycji Kościoła i Ewangelii. Rozpoczęli wspólne życie w powierzonym im domu na Montée du Chemin Neuf. Wkrótce dołączają do nich inni, powierzane są im nowe domy i nowe misje w lyońskim Kościele. Już w 1981 r. abp. Lyonu Albert kard. Decourtray eryguje Publiczne Stowarzyszenie Wiernych – wspólnotę Chemin Neuf. Jej szczególnym charyzmatem staje się praca na rzecz jedności chrześcijan rozumianej bardzo szeroko – poczynając od jedności osoby, poprzez jedność małżeństwa i rodziny, jedności w Kościele katolickim, między Kościołami i narodami. Z tego wynikają wszystkie zaangażowania apostolskie wspólnoty – sesje dla małżeństw, rekolekcje dla młodzieży, pomoc ludziom w uporządkowaniu własnego życia poprzez rekolekcje wg ćwiczeń duchownych św. Ignacego oraz – ze względu na dużą ilość psychologów i psychoterapeutów w szeregach wspólnoty – cykle „Siloe” i „Anamneza”. Innym charakterystycznym rysem Chemin Neuf jest – jak w żadnej innej wspólnocie świeckich – kultywowanie życia wspólnotowego.

Do Polski Chemin Neuf trafiła w 1994 r., kiedy po raz pierwszy zorganizowano sesję dla małżeństw „Kana”, z której jest najbardziej znana – choć prowadzi liczne rekolekcje, głównie w powierzonym wspólnocie domu rekolekcyjnym w Wesołej k. Warszawy. Chemin Neuf przyjmowała Polaków w czasie Światowych Dni Młodzieży w Paryżu, Rzymie i Kolonii. Obecna jest w 24 krajach i liczy prawie 1400 członków – w tym 470 małżeństw i 250 osób konsekrowanych – reprezentujących wszystkie wyznania chrześcijańskie. W Polsce zaangażowanych we wspólnocie jest 66 osób, w tym 24 małżeństwa i 5 osób konsekrowanych.

W 1976 r. w Évreux młode małżeństwo Pascal i Marie-Annick Pingault przeżywają gruntowne nawrócenie. Zaczynają radykalnie żyć Ewangelią we wspólnocie modlitwy i ubóstwa. – Posłuszeństwo temu, co odkrywamy w Słowie Bożym, musiało skierować nas ku życiu wspólnemu jako urzeczywistnieniu tego Słowa w praktyce. To były fragmenty o wspólnocie apostołów, którzy poszli za Jezusem – wspomina Pascal Pingault w książce „Nowe wspólnoty”. Rodzi się wspólnota Chleb Życia („Pain de Vie”). Jej powołaniem staje się nieustanna adoracja Eucharystii, a w praktyce – realizacja hasła „Fair la route avec toi” („Przejść drogę z tobą”) – towarzyszenie najbiedniejszym, bezdomnym i odrzuconym, aby przywrócić im poczucie własnej przydatności, nadać sens ich życiu.