Legioniści i rycerze

Legioniści

Tylko cztery lata dzielą powstanie Rycerstwa Niepokalanej od powołania do życia Legionu Maryi. W historii ruchu podaje się, że „pierwszy zaciąg do Legionu miał miejsce w Dublinie w Irlandii w r. 1921 dnia, 7 września o godz. 8 wieczorem. Było to w przeddzień wspomnienia narodzin Najświętszej Maryi Panny”. Założycielem był Irlandczyk, dziś sługa Boży Frank Duff (1889–1980), a w latach młodości urzędnik i doradca premiera Irlandii oraz uczestnik II soboru watykańskiego. Mimo militarystycznej retoryki (Legion Maryi wziął swą nazwę od legionów rzymskich, gdyż ma być – tak jak one – armią niepokonaną, ale armią Maryi, której sukcesy będą zależały od niezłomnego ducha legionistów), dziś nieco odstręczającej, był jednym z pierwszych ruchów świeckich katolików w Kościele. Jego duchowość oparta jest na niezwykle głębokim duchowo „Traktacie o Prawdziwym Nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” według wskazań św. Ludwika Marii Grignion de Montforta.

Legioniści szerzą cześć Maryi Niepokalanej, posługując się Cudownym Medalikiem Najświętszej Maryi Panny, rozpowszechniając go w różnych środowiskach. Legion ma pomagać Maryi w doprowadzeniu wszystkich dusz do Chrystusa; ma być armią, która zdobywa świat dla Chrystusa przez Maryję – czytamy w statutach. Formacji służą cotygodniowe spotkania, obejmujące m.in. modlitwę różańcową i naukę opiekuna duchowego. Zalecane jest częste uczestnictwo w Eucharystii i modlitwa brewiarzowa oraz coroczne rekolekcje. Członkiem Legionu Maryi może być każdy, kto świadomy jest swojego miejsca w Kościele katolickim, niezależnie od wieku, wykształcenia, wykonywanego zawodu czy posiadanej wiedzy religijnej. Każdy może dać innym świadectwo swojej wiary.

Barbara Krzyżagórska, była prezydent wspólnoty działającej od 18 lat w parafii M.B. Dobrej Rady w Miedzeszynie podkreśla, że w Legionie reprezentowany jest cały przekrój społeczny: od inteligencji po ludzi z wykształceniem podstawowym. – I świetnie się dogadujemy i nawzajem od siebie uczymy. Wiara i miłość nie potrzebują nauki na uniwersytetach – mówi. Obecnie w Miedzeszynie działają prezydia (tak nazywają się 15-osobowe grupy Legionu) męski, żeński, młodzieżowy i dziecięcy. Są prawą ręką proboszcza. – Stajemy do dyspozycji na każde jego zawołanie. Ale nasza służba i pomoc nie jest pozbawiona osobistej przyjaźni z kapłanami. To naturalne po kilku latach współpracy – wyjaśnia pani Barbara.

Wspólnotę w Miedzeszynie, która już zyskała status Kurii Legionu Maryi, daje za przykład także ks. Andrzej Sobczyk , były opiekun diecezjalny Legionu w diecezji warszawsko-praskiej. O całym zaś ruchu mówi: – Tworzą go ludzie, którzy modlitwę łączą z pracą w parafii. Można powiedzieć, używając przenośni, że są jakby przedłużeniem rąk kapłańskich. Odwiedzają chorych, przygotowują do sakramentów świętych, prowadzą modlitwy w domach, chodzą do więzień, domów opieki, rozmawiają na tematy religijne, rozdają Cudowny Medalik. W parafii prowadzą kolportaż prasy katolickiej, budują ołtarze na Boże Ciało. Są bardzo dyspozycyjni. Ich reguła zobowiązuje ich do przepracowania dwóch godzin tygodniowo na rzecz parafii. Z tego się rozliczają skrupulatnie podczas cotygodniowych spotkań, na których jest i modlitwa różańcowa, i omawianie zadań. W tych zebraniach najczęściej uczestniczy także kapłan wygłaszając alokucję, czyli zachętę do pracy w duchu Ewangelii. Chcę powiedzieć, że księża bardzo chwalą te grupy, ponieważ nie zamykają się w sobie, ale są otwarci na potrzeby parafii i bardzo pokorni. Niektórzy prosili mnie, żeby przysyłać członków Legionu do ich parafii, żeby mogli rozkręcić to dzieło – tłumaczy ks. Andrzej, obecnie proboszcz w Jeruzalu.