Pan mi powiedział?!

Jan Paweł II podkreśla przy tym, że „w Kościele nie istnieje kontrast ani sprzeczność między wymiarem instytucjonalnym a wymiarem charyzmatycznym. Obydwa te wymiary są równie istotnymi elementami Bożej konstytucji Kościoła założonego przez Chrystusa, ponieważ obydwa przyczyniają się do uobecnienia w świecie tajemnicy Chrystusa i Jego zbawczego dzieła”. Pełna zgodność wymiaru charyzmatycznego i hierarchicznego w Kościele opiera się na Osobie Ducha Świętego. Ojciec Jacek Salij, w słowie skierowanym do grup Odnowy w Duchu Świętym, zwracał uwagę, iż Duch Święty nie może działać w sprzeczności ze sobą. Zasada ta ma bezpośrednie odniesienie do posługi prorockiej: „Jeżeli ktoś bardzo sobie już uświadomił, że Duch Święty w nim mieszka i poucza go od wewnątrz, niech sobie przypomni to, że ten sam Duch Święty poucza Kościół od zewnątrz przez pasterzy. Pamiętajmy, że jeden i ten sam Duch Święty buduje każdego z nas na wieczną Panu świątynię i wszystkich nas na jeden Kościół. Jeżeli ktoś słucha wewnętrznego natchnienia Ducha Świętego wbrew Kościołowi, to niech wie, że się myli, niech wie, że nadstawia ucha podszeptom kogoś, nie wiadomo kogo, może nawet bardzo złego ducha, a w każdym razie nie Ducha Świętego (podkreślenie red.). Duch Święty, który autentycznie przemawia w sercach naszych od wewnątrz, przemawia także od zewnątrz - przez Kościół, przez jego nauczycieli”. Zatem, najpewniejszy sposób, aby przekonać się, czy rzeczywiście „Pan mi powiedział”, polega na poddaniu wewnętrznego natchnienia ocenie Kościoła w osobach tych, których Duch Święty do tego przeznaczył i wyposażył. Dzięki temu mamy zapewniony swoisty komfort w posługiwaniu prorockim i nie musimy kroczyć w niepewności własnych odczuć i przekonań.

Wewnętrzna spójność autentycznego działania Ducha Świętego pozwala wskazać na jeszcze jedno kryterium autentyczności proroctwa. Dotyczy ono treści przekazywanego słowa. To, co pochodzi od Ducha Świętego, nie może w żaden sposób odbiegać od treści wiary Kościoła. Zgodność z powszechnie przyjmowaną wiarą pozwoli ludziom także odróżnić prawdziwy dar proroctwa od fałszywego nauczania. Jeśli więc jakieś orędzie przekazane jako proroctwo budzi nasze wątpliwości, to należy zweryfikować jego treść, sięgając choćby po Katechizm Kościoła Katolickiego czy prosząc o wyjaśnienie kogoś posiadającego dobre przygotowanie teologiczne.

Kiedy jesteś przekonany, że otrzymałeś słowo od Pana, to dziel się nim z radością ze wspólnotą i uwielbiaj Pana, który w tak przedziwny sposób okazuje nam swoją miłość i troszczy się o swój Kościół. Jeśli natomiast okaże się, że przekazane słowo było tylko ludzkie, twoje, a nie Boże, nie zniechęcaj się. Niech umiera twoja pycha i poczucie doskonałości. Niech wzmacnia się przekonanie, że na sobie nie możesz polegać i uwielbiaj Pana we wspólnocie Kościoła, która jest ci dana jako bezpieczne miejsce przyjmowania słowa Bożego i twego nieustannego nawracania się.

Pamiętajmy zawsze o zachęcie Apostoła: „Słowo Chrystusa niech w was przebywa w [całym swym bogactwie]: z całą mądrością nauczajcie i napominajcie siebie, psalmami, hymnami, pieśniami pełnymi ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. A cokolwiek mówicie lub czynicie, wszystko [niech będzie] w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego” (Kol 3, 16-17).

***

Ks. Wojciech Nowacki jest Przewodniczącym Krajowego Zespołu Koordynatorów, wykładowcą teologii dogmatycznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży.


Przypisy:

1 Tertio millennio adveniente, 45.
Katechizm Kościoła Katolickiego, 800.
3 Jan Paweł II, Jesteście bogactwem Kościoła. Przesłanie do uczestników Światowego Kongresu Ruchów Kościelnych, „PostScriptum” 3(6)1998, s.7.
4. O. Jacek Salij, Zbawcze działanie Ducha Świętego, LIST, 11(30) III(1986), s. 3-5.