Piękna miłość XX wieku...

Ta piękna miłość zostaje uwieńczona sakramentem małżeńskim. Są pełni wdzięczności za dar swoich dzieci, którymi Pan ich obdarzył. Każde swoje dziecko zawierzają zaraz Niepokalanej, by zaopiekowała się nim tak jak kiedyś Synem Bożym.

I przychodzi na Mollów moment próby. Są zmuszeni wybierać między jednym a drugim życiem. Pietro nie przeszkadza swojej żonie w wyborze. Trwa na modlitwie, prosząc Boga, by nie zabierał mu żony. Gianna prosi Boga, by uratował ją i dziecko. Inna jest jednak „ekonomia” Bożego działania.

28 kwietnia 1962 r., w wigilię Miłosierdzia Bożego, Bóg zabiera do siebie Giannę. Po kilkunastu latach od jej śmierci Pietro napisał: „...Klękam przed Tobą, Czcigodna Służebnico Boża, i proszę o Twoje wstawiennictwo u Jezusa i Maryi za nasze dzieci, za drogą wnuczkę Hortensję, która wołałaby na Ciebie z czułością «babcia», za mnie, za wszystkich nam drogich, za wszystkich, których znałaś, i za wszystkich, którzy powierzają się Twemu wstawiennictwu u Boga... Bóg dał mi długie życie i mnóstwo łask. Gdy mnie zawoła, proszę Cię, Gianno, Czcigodna Służebnico Boża ... abyś przedstawiła mnie Jemu, Ojcu Miłosierdzia, i abyś prosiła, by okazał również mnie w pełni misterium Miłości bez granic, dla której Ty żyłaś i o której zaświadczyłaś swoim życiem...”.

Dzisiaj mogą już razem wyśpiewywać hymn wielkiej miłości przed Bogiem.

Byli wzorem nie tylko dla siebie, stali się przykładem pięknej miłości także dla nas, szczególnie dla małżonków. Każdego dnia modlili się nawzajem za siebie, za swoje dzieci. Wiedzieli, że tylko w Bogu ich miłość może być trwała, że tylko w Nim mogą szukać oparcia i sił.

Przesłanie tych małżonków winno być dla nas drogowskazem, a zarazem zachętą, że kochać – to widzieć w drugim nieoceniony SKARB.

Św. Gianna została nam podarowana w testamencie przez Jana Pawła II. Pietro został pochowany z różańcem, który otrzymał od Ojca Świętego podczas beatyfikacji swojej żony...

...Nigdy chyba nie podziękuję wystarczająco Panu Jezusowi, że dał mi towarzysza życia tak kochającego, dobrego, czułego jak mój Pietro...

Z listu św. Gianny do męża, 1957 r.

...Często myślałem

i mówiłem, że wieczności mi nie starczy,

by dziękować Panu Bogu, że dał mi żonę, która jest święta...

Świadectwo Pietra Molli