Droga krzyżowa Pana Jezusa

8. Płaczki

Chciały pocieszyć, a przyniosły jedynie bezradne swe łzy, bo nic innego nie miały wobec bezmiaru takiego okrucieństwa. Pan Jezus dostrzegł te niewiasty i to one zostały pocieszone przez Boga, za współczucia gorzką kroplę z zapłakanych oczu.

Czy kobiety zapomniały,
Czemu dźwigasz krzyż wspaniały,
Zeschłe dusze nasze pój.

9. Trzeci upadek

Pan Jezus znowu upada, przygnieciony podłością indywidualną, rodzinną i społeczną, które chcą Go usunąć z przestrzeni życia, a przecież tylko On sprawia, że żyjemy, że mamy kogo kochać.

W Twych upadkach i słabości,
Niech upadną me grzeszności,
Dobre serce we mnie kuj.

10. Ogołocenie

Wszystko, co Bóg daje, ludzka złość i pycha poniża i wywraca. Nawet z kogoś, kto już nic nie ma prócz własnego ciała, człowiek umie czynić sobie przedmiot kpiny, dominacji, pogardy i panowania, dając przez to świadectwo, że sam nie panuje nad sobą i swą żądzą.

Godność Ciała Ci zabrali,
Nienawistni i zuchwali,
Miłość Twą w mym ciele snuj.

11. Przybicie do krzyża

Pan Jezus jest ostrymi gwoźdźmi zbity z krzyżem nasiąkającym Jego krwią, Jego życiem. To przybicie zwiastuje bliską śmierć, którą Pan przyjmuje, abyśmy żyli miłością nigdy nie umierającą.

Jezu, daj mi łaskę zmiany,
Weź na Siebie moje rany,
Niech mój krzyż stanie się Twój.

12. Śmierć

Pan Jezus wchodzi w otchłań śmierci, aby ją zwyciężyć mocą Bożą. A Bóg ukazuje nam, kto tę śmierć sprowadza, i to na niewinnego, Człowieka-Boga. Ci, którzy wydali ten wyrok, pochopnie sądzą, że jest to już ostateczne rozstrzygnięcie, aby Bóg się tu więcej nie pojawiał. Jednak to złudzenie nie ogranicza Boga w działaniu i miłości.

W bólu Serce Twoje kona,
Weź mnie w boskie Twe ramiona,
W Tobie zginie to, co złe.

13. Zdjęcie z krzyża

Pusty krzyż jak puste cierpienie – oboje nic nie znaczą, gdy nie wypełni ich miłość Serca Jezusowego. Tak stają się naczyniem na Ducha Świętego, którego znają tylko ci, którzy Chrystusowy krzyż spotkali i zostali na nim uleczeni.

Krzyża kleszcze Cię puściły,
W ręce Matki, Jezu miły,
Ze mną daj Jej Ciało swe.

14. Złożenie do grobu

Pusty grób jak pusty człowiek – ofiarą stał się Bóg zepchnięty już nie do stajni, wygnany do Egiptu czy na pustynię, lecz do grobu. I jeszcze ta ironia ludzkiej straży, za którą trzeba płacić tyranom podatki, by mieli iluzję kwestii Boga zamkniętej i rozwiązanej przez ludzkość już na zawsze.

Grób Cię, Jezu, mi zasłania,
Życia jasny cel odsłania,
Tobie daję wszystko me.

15. Zmartwychwstanie

Pusty świat jak puste stworzenie – ale nad nim cisza wiary, po której, jak po drodze, schodzi do nas Zmartwychwstały, przynosząc prawdziwe Życie.

Dałeś nam się, Jezu, cały,
Żyjesz wiecznie zmartwychwstały,
Z moim życiem połącz Twe.

Dziękuję Ci, Panie Jezu, za Twój krzyż i zmartwychwstanie Twoje. Przebacz mi i moim bliźnim, którym sam dzięki Tobie wszystko wybaczam, i ukryj mnie w Twym Sercu na wieczność nowego życia. Amen.