Papież Niepokalanej. Błogosławiony Jan Paweł II

Niepokalaność Maryi, rozpostarta między światami, nie jest ikonostasem odgradzającym nas od sacrum. Niepokalana - to brama niebieska, droga czysta i nieskalana.

Niepokalane Poczęcie jest zatem kluczem do zrozumienia tajemnicy godności i wielkości człowieka, wywyższonego przez niepojętą i miłosierną miłość Boga. Maryja jako "nowe stworzenie" zapoczątkowuje "nowy świat", naznaczony zbawczymi konsekwencjami: przebaczeniem grzechów, usynowieniem w Chrystusie, uczestnictwem w Boskiej naturze, zdolnością wzajemnej miłości - na wzór Chrystusa, wreszcie zwycięstwem nad grzechem i szatanem oraz ostatecznym uczestnictwem w chwale Boga.
Symbolem czystości Maryi jest Jej Serce - wzór relacji, w której oparcie się w Bogu jest warunkiem osiągnięcia wewnętrznej harmonii i drogą do świętości. Dlatego Liturgia o Niepokalanym Sercu Maryi akcentuje czystość jako istotną cechę Maryi, czyli niepodzielne, niezachwiane i całkowite oddanie się Chrystusowi.
Maryja jest niepokalaną wrażliwością serca ludzkiego na to, co Boże - co prawdziwe, dobre i piękne, co w Bogu ma swe źródło i spełnienie. To jest klucz do zrozumienia maryjności papieża Polaka, odwołująca się do maryjności św. Ludwika Grigniona de Montfort i jego przesłania totus Tuus. Dlatego w maryjności i mariologii papieża bardzo ważne miejsce zajmują akty zawierzenia, których w ciągu pontyfikatu było ponad trzysta!

Poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi - w ocenie Jana Pawła II - to szczególne zawierzenie zawierzeń. Mówił o nim w Fatimie, rok po zamachu: "Poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi oznacza przybliżenie się, przez wstawiennictwo Matki, do źródeł życia wytryskującego z Golgoty. Źródło to nieprzerwanie wylewa odkupienie i łaskę. W nim dokonuje się wynagrodzenie za grzechy świata. Akt ten oznacza poświęcenie Temu, który jest nieskończoną świętością... Odkupienie pozostaje zawsze większe niż grzech... Serce Matki jest świadome bardziej niż jakiekolwiek serce we wszechświecie widzialnym i niewidzialnym... Poświęcenie się Maryi oznacza przyjęcie Jej pomocy".

Jan Paweł II przyzywał Tę, która jest Matką Chrystusa i Matką duchową każdego z nas. Chciał nas nauczyć, jak żyć w Jej szkole, by bardziej miłować Jej Syna oraz Jej synów duchowych. Uważał, że Niepokalane Serce jest drogą, która zaprowadzi świat do Boga.

Znak adwentu i nadziei

Papież nazywa Niepokalaną znakiem Bożego adwentu i ludzkiej nadziei. W istocie dzień Niepokalanego Poczęcia jest zapowiedzią prawdy, że Bóg narodzi się jako człowiek. Maryja jako Jego Matka - powie papież - jest świtem pierwszego adwentu, Gwiazdą zaranną, która poprzedza przyjście Mesjasza. "Przyjście Maryi na świat jest początkiem zbawczego adwentu" - przypomni w Lourdes. A później doda: "Wraz z Maryją przeżywamy świt odkupienia - adwent, czas radosnego oczekiwania, kontemplacji i nadziei. Podobnie jak gwiazda zaranna na sklepieniu nieba zapowiada rychły wschód słońca, tak też wcielenie Syna Bożego - «Słońca wschodzącego z wysoka» - poprzedzone jest Niepokalanym Poczęciem Maryi Panny".

Przesłanie papieża o Matce Najświętszej przynosi nadzieję. Dzięki Niej człowiek jest w stanie zobaczyć, że koszmar egzystencji nie jest jego przeznaczeniem, a nadzieja zapowiada pewność zwycięstwa i wydźwignięcia się z katastrofy. Potomstwo Maryi zada przecież wężowi śmiertelny cios, choć za cenę Chrystusowej męki i śmierci krzyżowej, poprzedzającej pełne zwycięstwo nad śmiercią
i piekłem, objawione w zmartwychwstaniu.

Niepokalany początek Kościoła

Tajemnica Niepokalanego Poczęcia zachęca do kształtowania osobistej świętości, wzorem Niepokalanej. Papież podkreśla, że Kościół żyjący według wzoru Maryi już osiąga doskonałość, dzięki której istnieje nieskalany i bez zmazy. Niepokalane Poczęcie Maryi jest Niepokalanym Poczęciem Kościoła. Papież zapisuje pełne mocy słowa: "Chrystus, Odkupiciel świata, przezwycięży moc grzechu w dziejach ludzkości. Tak jak przezwyciężył moc grzechu pierworodnego w swej Matce, tak przezwycięży go w każdym z nas". Stąd zachęta: "Więc zwracamy oczy ku Tobie, Niepokalana, ku Tobie, Matko Kościoła, ku Tobie, Matko wszystkich ludzi". Kościół widzi ten nowy porządek w postaci Niepokalanie Poczętej Niewiasty. Niepokalana jest pierwszą Przedstawicielką tego odnowionego porządku. Bóg tworzy Ideał, za pomocą którego będzie oddziaływał na ludzkość. Maryja stanowiła jego pierwszy owoc. W Niej jak w zwierciadle, wtedy i teraz, możemy dojrzeć nowe pokolenie, nowy świat. Zanim jednak nastąpi pójście do Maryi jako Tej, która jest najbliższa Chrystusowi, idzie się wcześniej "za Maryją", wstępując w ślady Tej, która jest również "najbliższa nam", bo z nami tworzy Chrystusowy Kościół.

Niepokalana i wniebowzięta

Dogmat o Niepokalanym Poczęciu prowadzi do tajemnicy Wniebowzięcia. Bogactwo łaski, jaką cieszyła się Niepokalana, uobecnia się we wniebowzięciu. Oznacza ono zjednoczenie z Bogiem. Jego łaska do niego prowadzi i urzeczywistnia je stopniowo w ciągu ziemskiego życia człowieka, kończąc ten proces w niebie - stanie ostatecznego zjednoczenia z Bogiem w tajemnicy Trójcy Świętej.

O tajemnicy nieba i wieczności stale pamiętał Jan Paweł II. Ona wyznaczała hierarchię jego działań, dzięki którym doczesność ścierała się z wiecznością. "Z możliwością śmierci - napisał w Testamencie - każdy zawsze musi się liczyć. I zawsze musi być przygotowany do tego, że stanie przed Panem i Sędzią - a zarazem Odkupicielem i Ojcem. Więc i ja liczę się z tym nieustannie, powierzając ów decydujący moment Matce Chrystusa i Kościoła - Matce mojej nadziei". Nikt nie może wykupić się od śmierci i każdy zostanie osądzony za swoje postępowanie wobec Boga i bliźniego. Omnia nuda et aperta sunt ante oculos Eius - "wszystko odkryte i odsłonięte jest przed Jego oczyma". Do ostatniego momentu swojego życia papież gorąco służył Bogu i Maryi, by nawet wtedy, gdy odebrało mu głos, napisać na kartce: Totus Tuus.

* * *

Któż zbada wszystkie łaski udzielone za przyczyną Maryi, nawrócenia, święte natchnienia, uzdrowienia? Niektóre z nich zostały zapisane w księgach cudów i podziękowań, inne zna tylko Bóg i pielgrzymujący wierni. W tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Jan Paweł II widział fundament Kościoła. Kontemplując je, odkrywa się dojrzałe owoce łaski, jakie Bóg przeznaczył dla Maryi.