Wiara domaga się odpowiedzi życiem

„Życie Warszawy” (2-3 czerwca 2007), a po nim inne media podały wiadomość, że Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny znowu ruszyła do boju. Chce rozpropagować i rozprowadzać wśród młodzieży jadącej na kolonie środki antykoncepcyjne, więcej – środki poronne. To jest dramat. Przekreślenie, podeptanie miłości. Należy uczyć miłości prawdziwej, pełnej, a nie zachęcać i pomagać najmłodszym eksperymentować budzącymi się uczuciami. Człowiekiem nie wolno eksperymentować. Miłość się przeżywa odpowiedzialnie albo się rani drugiego człowieka i samego siebie. Miłość jest piękna, trwała i wieczna – albo się nią manipuluje, i wtedy staje się oszukiwaniem siebie i drugiego człowieka. Ministerstwo opiera się tym haniebnym pomysłom, więc, jak można przypuszczać, będą manifestacje i znów zacznie się nam wmawiać, że minister jest winny, dlatego że nie chce pozwolić na deprawację młodzieży przez zaakceptowanie i propagowanie instrukcji prowadzącej do rozkładu moralnego wśród młodych. To jest niepokojące.

I kolejna wiadomość, utrzymana w tym samym klimacie: przedstawiciel rządzącej w Hiszpanii partii socjalistycznej oskarża Polskę i żąda wykluczenia jej z UE, bo rzekomo nie ma u nas wolności dla homoseksualistów. Apeluje, by organizować manifestacje, promować małżeństwa i adopcje dzieci przez dwie kobiety lub dwóch mężczyzn. Tymczasem słabość człowieka, w której się znalazł, a która odbiega od praw natury, musi być nazwana słabością i trzeba powiedzieć, że wielkość człowieka, który jest nią dotknięty, polega na tym, że próbuje się z niej wyzwolić. Tak jak heterozorientowany człowiek nie może z kilkoma partnerami realizować swojego życia, bo przekraczałby normy moralne, podobnie i ludzie, którzy są dotknięci inną orientacją. Trzeba na nich patrzeć z szacunkiem, ale stawiać im wymagania. Powiedzieć: Bracie, Siostro, i Ty możesz być wielki, możesz być święty, jeśli będziesz nad sobą pracował, jeśli przezwyciężysz słabość. Życie jest przed Tobą otwarte i niebo jest otwarte, ale musisz porządkować swoje życie według sumienia, bo wiesz, co jest dobre, a co złe.

Ten przedstawiciel rządzącej partii w Hiszpanii ma, niestety, wielu pomocników także w polskim parlamencie i w gronie polskich eurodeputowanych. Z bólem trzeba powiedzieć, że są to ludzie, którzy się kompromitują, oszczerczo donosząc na matkę ojczyznę. Sprawiają zawód wyborcom, którzy wybrali ich, aby pracowali na rzecz ojczyzny. Powinni pomagać Europie, która powoli staje się naszym wspólnym domem, aby powstawała z tego, w co się niebezpiecznie uwikłała, a z czego bez łaski Bożej nie będzie mogła wyjść. Tylko zgodne z etyką fundamenty życia społecznego są trwałe.