Zakazane Miasto

Zakazane Miasto

Zaprojektowane w epoce Ming Zakazane Miasto to doskonały przykład klasycznej chińskiej architektury. Budynki zachowują symetrię i równowagę, odzwierciedlającą organizację państwa. Z miasta otoczonego murem z bramami i wieżami władza promieniowała od cesarskiego tronu na cały kraj. Tak zorganizowana przestrzeń symbolizowała harmonię wszechświata, utrzymywaną przez cesarza – Syna Niebios. Na kalenicach dachów budynków pałacowych stawiano rzeźbione figury mitycznych zwierząt, takich jak: lew, smok, feniks, skrzydlaty koń, jednorożec, które – jak wierzyli Chińczycy – strzegły budynek przed złymi duchami. Chińska architektura odzwierciedla tradycyjne wierzenia i przesądy.

Przy budowie cesarskiego miasta, które składa się z 800 pałaców, sal, altan, pawilonów i świątyni, pracowało kilkaset tysięcy artystów. Budowa trwała kilkanaście lat, a kolejne przebudowy sięgają XVIII wieku. Powierzchnie pawilonów, najczęściej kwadratowe, symbolizowały Ziemię. Chińczycy wierzyli, że Ziemia ma kształt kwadratowej tarczy, podczas gdy Niebo było okrągłe.

Oficjalnym wejściem do Zakazanego Miasta jest Brama Południowa, prowadząca na pierwszy podwórzec, przez który płynie Złota Rzeka – nad nią pięć marmurowych mostków. Na dziedzińcu wznosi się wysoki na 37 m Pawilon Najwyższej Harmonii – najwyższy budynek w cesarskim Pekinie, a w nim znajduje się Smoczy Tron, z którego cesarz przewodniczył ceremoniom. Tu świętowano intronizację nowego władcy, cesarskie urodziny, tu wręczano nominacje urzędnicze i dyplomy, przyjmowano zagranicznych ambasadorów.

Zasiadającego na tronie cesarza spowijał dym unoszący się z licznych kadzielnic. W chwili wstępowania cesarza na tron dokonywano obrzędu trzykrotnego padnięcia na kolana z uderzeniem czołem o ziemię – symbol absolutnego poddania się woli Syna Niebios. Dalej mieści się mniejszy pawilon – Doskonałej Harmonii, gdzie cesarz odpoczywał i przygotowywał się do audiencji, zaś w kolejnym pawilonie – Zachowania Harmonii odbywały się finalne konkursy państwowych egzaminów urzędniczych. Cesarskie apartamenty mieszkalne to zespół pałaców: Niebiańskiej Czystości i Ziemskiego Spokoju oraz Sala Jedności – miejsce spotkań pary cesarskiej – symbolicznie przedstawiająca zjednoczenie Nieba i Ziemi. Za pałacami ciągnęły się ogrody, kompozycje skalne, świątynie, teatry oraz sosny i cyprysy. W bocznych częściach Zakazanego Miasta znajdowały się kwatery mieszkalne żon cesarskich i wielotysięcznej służby, składającej się z eunuchów. W sumie – w Zakazanym Mieście znajdowało się 9 999 komnat – o jeden pokój mniej niż w Mitycznym Pałacu cesarza Niebios.

Panowanie Smoczego Tronu zakończyło się w 1911 r. Przywódcy nowo powstałej republiki zmusili ostatniego cesarza Pu Yi do abdykacji, ale pozwolili mu mieszkać w Zakazanym Mieście do 1924 r.