Potem wyznaczył innych siedemdziesięciu dwóch... (Łk 10,1)

Ks. inf. Ireneusz Skubiś: – Księże Arcybiskupie, chciałem serdecznie podziękować za dar pasterskiej troski o Kościół, wyrażony wezwaniem do aktywności katolickiego laikatu.

Abp Józef Michalik: – Mój ostatni pobyt w Rzymie, związany m.in. także ze spotkaniem w ramach cyklicznych zebrań Papieskiej Rady ds. Świeckich, uświadomił mi, że Pan Bóg dał mi tę łaskę, iż od wielu już lat jestem blisko spraw dotyczących katolickiego laikatu, postanowiłem więc podzielić się moimi spostrzeżeniami i doświadczeniami zrodzonymi z wielu spotkań z ludźmi świeckimi, dla których troska o Kościół stała się niejednokrotnie pasją życia.

– Jak na przestrzeni lat jawi się aktywność laikatu?

– Krótko wspominam o tym we wstępie do moich refleksji pt.: „Wiek XXI woła o misyjność katolickiego laikatu – refleksje nie tylko do członków Akcji Katolickiej”, dołączonych do bieżącego numeru „Niedzieli”.

Tak, z pewnością Sobór był tą cezurą, od której w sposób niejako formalny i teologicznie pogłębiony dookreślona jest odpowiedzialność świeckich za życie i obecność Kościoła w świecie.

– Przyzna jednak Ksiądz Arcybiskup, że percepcja wskazań soborowych prowadziła nieraz na bezdroża.

– Nie można za to winić Soboru. To rzeczywiście stało się w pewnych momentach, a raczej w pewnych miejscach Europy dość niebezpieczne. Nie dlatego, że promowano aktywność świeckich, ale dlatego, że zapominano o pewnym porządku teologicznym. Pominięto lub może raczej zapominano o bardzo jasnej wykładni na ten temat, zawartej w Konstytucji dogmatycznej o Kościele gdzie wyraźnie wyartykułowano, że:

1. Świeccy są do przepowiadania Ewangelii zobowiązani na mocy sakramentu chrztu i bierzmowania.

2. Sposobami tego przepowiadania są:
– świadectwo życia z wiary;
– wyznanie wiary;
– głoszenie Chrystusa słowem: na sposób nieoficjalny i przez oficjalną ewangelizację.

3. Miejscem szczególnym ewangelizacji jest rodzina.

4. Sobór określił warunki skuteczności ewangelizacji, jakimi są:
– głębsze poznanie prawdy objawionej;
– modlitwa o dar mądrości.

5. Miejsce szczególne w nauczaniu Ojców Soboru zajęło zagadnienie tzw. kontekstu świeckiego, to znaczy możliwości oddziaływania w miejscach, do których wówczas duchowni nie mieli dostępu, zwłaszcza w krajach obozu komunistycznego (por. nr 35).