Gość w dom, Bóg w dom

W dużych miastach, gdzie ludzie często do późnych godzin nocnych albo w różnych porach doby pracują, informacje o zapowiadanej wizycie duszpasterskiej przekazuje się nie tylko za pomocą ogłoszeń w kościele czy na stronie internetowej, ale doręcza się je osobiście do mieszkańców. – Każdego roku wydaję przed kolędą specjalny list do parafian – tłumaczy ks. prał. Ryszard Olszewski z Pabianic. Piszę w nim krótko o tym, co w parafii zdarzyło się w minionym roku, co udało się zrealizować, jakie są plany, na co chcemy położyć szczególny nacisk w najbliższej przyszłości. List informuje, o czym chcemy rozmawiać na kolędzie. Roznoszą go po domach ministranci w przeddzień kolędy, pozyskując przy okazji informacje, o której godzinie ksiądz może zastać domowników – tłumaczy przygotowania do kolędy Ksiądz Prałat. – W tym roku tematem numer jeden będzie Nawiedzenie Kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Pabianicka parafia przeżywała już tę wyjątkową chwilę. Teraz po rodzinach pielgrzymować będą małe kopie częstochowskiej Ikony.

Zamknięte drzwi

– Nie przyjmuje nas 30 proc. rodzin – odpowiada Ksiądz Prałat, gdy pytam o popularność kolędy. W miastach, odmiennie niż na wsi, to zupełnie normalna rzecz, że nie wszyscy przyjmują księdza po kolędzie. Podobnie zresztą jest i w niektórych mniejszych miejscowościach. Duszpasterzujący w Radziszewie, w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, ks. Jacek Fabisiak mówi, że i w jego parafii drzwi części domów są zamknięte przed kapłanem.

– Otwierają się w wyjątkowych przypadkach – mówi z goryczą – gdy trzeba coś w kościele załatwić: chrzest, I Komunię św., bierzmowanie. – Nam też się to zdarza – potwierdza ks. Andrzej Stępień z odległego o pół tysiąca kilometrów Będzina. – Sekularyzacja postępuje i generalnie nikt nie powinien tej tezy kwestionować – tłumaczy ks. Łuczak. – Na podstawie osobistych doświadczeń z kolędy widzę jednak, że choć przyjmuje nas mniejsza liczba parafian, kolęda staje się zdecydowanie przyjemniejsza, i wcale nie chodzi tu o ułatwienia związane z mniejszym wysiłkiem. Ludzie po prostu przyjmują nas o wiele bardziej świadomie, znają nas i kościół, a my jesteśmy jak swoi pośród swoich. Społeczeństwo jest dzisiaj katolickie bardziej z wyboru niż z przypadku. Może więc z tą sekularyzacją nie jest aż tak źle? – zastanawia się śląski Kapłan.

Piąte przykazanie kościelne

A pieniądze? Nikt nie ukrywa, że wizyta duszpasterska jest także okazją do wypełnienia piątego przykazania kościelnego, które nakazuje, aby troszczyć się o materialne potrzeby Kościoła. – Czeka mnie już nie remont, ale rekonstrukcja barokowej świątyni – mówi ks. Stępień z Będzina. W Pabianicach kościół niby jest nowy, ale ciągle doposażany. Za zakupione niedawno 80 ławek trzeba zapłacić 240 tys. zł. – Na szczęście udało mi się rozłożyć spłatę na dwa lata – mówi ks. prał. Olszewski. Przy parafii działa oratorium, ośrodek kultury chrześcijańskiej, parafia ma swój własny ośrodek kolonijny, pracowników. To wszystko kosztuje. Kapłani generalnie chwalą hojność swoich wiernych. – Choć są niezamożni, to na Kościół nie żałują – mówi, doceniając swoich parafian ks. Łyczkowski.

Prawdziwe żniwo

Pieniądze to nie najważniejszy atut kolędy. Tutaj kapłani są zgodni. Pozwala im ona dotrzeć do swoich parafian, nawet do tych, których na co dzień nie widują w kościele. – To reewangelizacja – mówi ks. Olszewski z Pabianic, wspominając choćby małżeństwa niesakramentalne, z którymi zawsze rozmawia się o wartości sakramentu. – Często mówią, że ich nie stać. Odpowiadam: Przyjdźcie do proboszcza. Pieniądze nie mają żadnego znaczenia. Takie same sytuacje spotyka ks. Fabisiak z archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. – W tych domach jest to główny temat rozmów. – Po każdej kolędzie chrzcimy kilka zaniedbanych pod tym względem dzieci – dodaje ks. Stępień z Będzina. To nie są jedyne owoce kolędy. Po styczniowych odwiedzinach w domach poszerza się zwykle grono ministrantów, kogoś uda się przekonać, żeby spróbował swych sił w chórze parafialnym, innego – żeby zaangażował się w działający przy parafii zespół charytatywny albo pogłębił swoje życie duchowe w którymś z ruchów religijnych. Zresztą kolęda działa też w drugą stronę. – Jedna strona coś zyskuje i druga także – mówi ks. Rafał z diecezji kieleckiej. – Dzięki kolędzie i bezpośredniemu kontaktowi z ludźmi staję się po prostu lepszym księdzem.