Ewangeliczne świadectwa boskości Pana Jezusa

Listy apostolskie ostrzegają przed takim majsterkowaniem w materii wiary. „Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał – z całą stanowczością pisze apostoł Paweł – daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach” (1 Kor 15,17). Jeszcze mocniej apostoł Jan piętnuje błędy tych, którzy próbują przeczyć prawdzie człowieczeństwa Jezusa: „Pojawiło się na świecie wielu zwodzicieli, którzy nie uznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele ludzkim; taki jest zwodzicielem i Antychrystem” (2 J 7; por. 1 J 4,1–3).

Apostoł Paweł będzie nawet wzywał, żeby jego samego odrzucić, gdyby zaczął kiedyś nauczać inaczej, niż wierzy Kościół: „Gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Ga 1,8n).

Kościół nie tworzy prawdy o Jezusie, ale ją rozpoznaje

W czasach nowożytnych zastępowanie prawdy o Jezusie ludzkimi domysłami i wymysłami objawia się na nowe sposoby. Dawniej dokeci głosili, że Jezus nie jest prawdziwym człowiekiem, z kolei arianie – że nie jest prawdziwym Bogiem, muzułmanie po dziś dzień twierdzą, że ani nie jest On Bogiem, ani nie zmartwychwstał. Natomiast obecnie różni ludzie podsuwają nam pogląd, jakoby wiara w Jezusa ukształtowała się w trakcie doktrynalnej ewolucji Kościoła. Ich zdaniem, ewolucja ta mogła mieć również inny przebieg, niż miała.

Owszem – mówią zwolennicy tego poglądu – Kościół dzisiaj wierzy w boskość Jezusa, ale mogłoby się przecież tak zdarzyć, że w okresie sporów trynitarnych wygrałby arianizm i to on określałby dzisiaj wiarę Kościoła.

Otóż tak zdarzyć by się nie mogło – odpowiem stanowczo na tę insynuację. A to dlatego, że nasz Zbawiciel naprawdę jest Bogiem, równym i współwiecznym swojemu Ojcu. Gdyby to Kościół tworzył prawdę o Jezusie, to w ogóle nie ma sensu w Niego wierzyć. Gdyby nie był On prawdziwym Bogiem, ale tylko okoliczności historyczne do takiej wiary Kościół doprowadziły – to „daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (1 Kor 15,14), i jak najprędzej od takiej wiary uciekajmy. Bo byłaby to wiara tylko w jakieś ludzkie wymysły.

Kościół wierzy, że Jezus jest prawdziwie Synem Bożym nie dlatego, że w dyskusjach teologicznych na ten temat zwyciężyli zwolennicy Jego boskości, ale dlatego że naprawdę „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). To właśnie dlatego, że Syn Boży przyszedł nie tylko do pokolenia, które żyło dwa tysiące lat temu, ale do całej ludzkości i do każdego człowieka, zostaliśmy obdarzeni Kościołem. To dzięki Kościołowi, który jest naszą matką i nauczycielką w wierze, wszyscy ludzie wszystkich pokoleń mogą mieć dostęp do prawdy o swoim Zbawicielu i do Niego samego. I sam Duch Święty czuwa w Kościele nad tym, ażeby prawda naszego zbawienia nie uległa przeinaczeniu (por. J 14,26).

Zgodne świadectwo czterech Ewangelii

Istnieje kontrowersyjny pogląd, jakoby nauka o boskości Pana Jezusa pojawiła się dopiero w Ewangelii Jana, a trzy wcześniejsze Ewangelie tej prawdy nie znały.

Warto wiedzieć, że sto lat temu Adolf Harnack, skądinąd bardzo zasłużony badacz początków chrześcijaństwa, był jeszcze bardziej radykalny, mianowicie przesuwał ugruntowanie się wśród chrześcijan wiary w boskość Jezusa na wiek IV. Była to jednak teza kompletnie ideologiczna, skoro w samej tylko Ewangelii Jana Pan Jezus z całą otwartością nazywany jest po prostu Bogiem (por. J 1,1 i 18; 10,33; 20,28).